Στα χρόνια του Μεσαίωνα

κεφάλαιο 19ο

Άσλιρντ

Ο στρατηγός Ντέιβιντ καθώς περπατούσε προς την αίθουσα του θρόνου χαμογελούσε με ικανοποίηση. Όταν έφτασε μπροστά από την πόρτα την άνοιξε με δύναμη και εκείνη χτύπησε στον τοίχο κάνοντας θόρυβο.

Ο Κλάους που ήταν εκεί, τον κοίταξε παραξενεμένος.

"Τι στο καλό; Έγινε κάτι;" ρώτησε.

"Θα γίνει σύντομα" του απάντησε ο Ντέιβιντ.

"Δεν καταλαβαίνω. Εξηγήσου" τον πρόσταξε ο άρχοντας.

"Θα καταλάβεις σύντομα άρχοντα μου. Όπως γνωρίζεις ο γιος σου είναι προδότης και εγώ είμαι εκείνος που ανακάλυψα την προδοσία του. Υποθέτω ότι μου αξίζει κάποια ανταμοιβή αντάξια του έργου μου απέναντι στο Άσλιρντ"

"Πες μου τι θέλεις" του είπε ο Κλάους.

Ο στρατηγός χαμογέλασε και πλησίασε τον άρχοντα του.

"Το ξέρεις ότι έχω τον έλεγχο του στρατού, σωστά;" τον ρώτησε.

"Ναι και να μου μιλάς στον πληθυντικό. Το ότι ανακάλυψες την προδοσία του γιου μου δεν σε κάνει ισάξιο μου"

"Να κάτι πολύ αμφιλεγόμενο. Ώστε δεν είμαστε ίσοι; Και αν εγώ θέλω να γίνουμε;"

"Είσαι μεθυσμένος Ντέιβιντ; Τι λες;" φώναξε ο Κλάους και η φωνή του αντήχησε στην αίθουσα.

"Με ρώτησες πριν τι θέλω. Και σου απαντώ: θέλω το στέμμα σου" είπε και τον μαχαίρωσε γρήγορα. "Με τον μόνο διάδοχο φυλακισμένο, κανείς δεν θα με εμποδίσει να κυριαρχήσω. Οι περισσότεροι στρατιώτες με υπακούν και όσοι δεν θα το κάνουν θα αναγκαστούν να γονατίσουν μπροστά μου, αν θέλουν να ζήσουν" συνέχισε.

Ο Κλάους έπεσε αιμόφυρτος στο πάτωμα και άφησε την τελευταία του πνοή.

Ο Ντέιβιντ του πήρε το στέμμα από το κεφάλι και πλησίασε τον θρόνο. Έκατσε πάνω του και τοποθέτησε το στέμμα του άρχοντα που μόλις είχε θανατώσει στο κεφάλι του.

"Ζήτω ο βασιλιάς" είπε.