Tom Marvolo Riddle...
Tom babasının adıydı,Marvolo ise dedesinin.
İsmi bile kendisine ait değildi,hiçbir şey onun değildi.
Sevgisiz büyümüştü,damarlarında öfke akıyordu.
Sevgiden bu kadar uzakta yetişmiş,her soluğu öfkenin ve hırsın ağır havasının a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_______________________________
Gözlerimi tekrar açabildiğimde mutluydum.Ah,yaşamak güzeldi. Öldüğüme ya da öleceğime emindim,geri dönmeyi beklemiyordum. Ama olmuştu işte.Tanımadığım bir odada yatıyordum,başardığım anlamına mı gelirdi bu?
Yerimden doğrulmaya çalıştım.Gündüz gibi görünüyordu,kaç saat baygın kalmıştım ben?
Etrafı incelemeye koyuldum.Oda boştu,4 yatak vardı,bir büyük ecza dolabı,bir çalışma masası.Revirdi burası,orta halli bir revir. Karşıda bir boy aynası görünce yanına gitmek istedim,alnımda iz kalmış mıydı çok merak ediyordum doğrusu.
Ayağa kalkıp temkinli adımlarla gittim,hafif başım dönüyordu ancak benim için bir sorun teşkil etmiyordu.
Alnımda bir iz yoktu,teşekkürler Şeytan,ancak küçük görünüyordum.
16'dan küçük.
Revire hemşire,belki de doktor,olduğunu tahmin ettiğim biri girdi,zayıf ve uzundu,beyaz bir önlüğü vardı.
"Ah,uyandın mı Yolanda?" dedi.Yolanda,sonunda istediğim ismi almıştım.
"Bugünkü saçma öfke nöbetinden sonra,ki artık buna alıştık,hep öfkelenip birilerinin canını yakıyorsun sen,birinin gelip seni almak istemesi büyük şans,üstelik özel bir okulda burs kazanmışsın ve görünen o ki müdüre hanım seni vermeyi çoktan kabul etmiş bile."
Şaşkındım,anlamıyordum.Büyü veya Tom işin neresindeydi?Bir yetimhanede kalıyordum,ailem yoktu sonuçta.Müdüre Hanım benden bıkmıştı,revirdeki hanımefendi de öyle.Anlaşılan epey zor bir çocuktum ben.Eh,karakterimi kaybetmediğim için mutluyum.
"Üstüne en güzel kıyafetlerini giyin ve odanda bekle.Beyefendi seni odanda ziyaret etmek istiyor."
Ne oluyordu anlamıyordum ancak,bana denileni yaptım.Hem üstümdeki iğrenç hastane önlüğünden kurtulmak istiyordum hem de Lordumuz beni buraya gönderdiyse bir bildiği vardır.
Odam dedikleri yere gittiğimde hüsrana uğradım,hayatımda gördüğüm en kötü oda olabilirdi,Harry Harvey'inkinden bile kötüydü,kendisi ölümlü babamın ölümlü bir kadından olma çocuğu yani kardeşim olur.Neyse ki yetimhanede olmama rağmen tek başıma kalıyordum odamda.
Korkuyorlar mıydı acaba benden?O yüzden mi tek başımaydım?
Dolabımı açtım,bir avuç eski püskü kıyafet parçası.
Kahkaha attım,bunları giymemi beklemiyorlardı herhalde.Spellman ailesinin zenginliğinden sonra bu rezil hayatıma nasıl alışacaktım ben?
Gözüme kestirdiğim siyah bir kazağı yakıp,hep giydiğim bol kazaklardan birine çevirdim,bir pantolonu ise tayta.
Diz üstü bir çizmeyle tamamlamıştım kıyafetlerimi,cadı olmak harikaydı.
Kapının tıklandığını duydum,bir adam "İçeri gelebilir miyim?" dedi.
