Sonra sen sokağıma çıktın
Ben sana çıkmayan her sokağımı ateşe verdim
Benim sokağıma geldin.
Düştün yaralandın, ve fazlasıyla kırıldın.
Ben seni kırdım diye kendi sokağımı dahi ateşe verirdim de ;
İçine sen kokusu sinmiş bir şehire kıyamadım...
Sessiz ve usulca kendi sokağımdan vaz geçtim.
Sen benim sokağımda başkasıyla mutlu.
Ben sana çıkmayan yaktığım şehirde fazlasıyla umutsuz.
Yaşayıp gittik öylece, buna yaşam denirse...
