Sonra sen sokağıma çıktın
Ben sana çıkmayan her sokağımı ateşe verdimBenim sokağıma geldin.
Düştün yaralandın, ve fazlasıyla kırıldın.
Ben seni kırdım diye kendi sokağımı dahi ateşe verirdim de ;
İçine sen kokusu sinmiş bir şehire kıyamadım...Sessiz ve usulca kendi sokağımdan vaz geçtim.
Sen benim sokağımda başkasıyla mutlu.
Ben sana çıkmayan yaktığım şehirde fazlasıyla umutsuz.Yaşayıp gittik öylece, buna yaşam denirse...