Ağzından çıkan sözler sarhoş ediyor beni.
Sözlerinle sarhoş olup yaptıklarınla ayılıyorum sürekli.
Hatırlamak istemiyorum yaşadıklarımızı, sözlerini, gözlerini, hiç bir şeyini.
Aklımdan çıkmayan gülümsemeni silmeye çalışıyorum sonra. Silemiyorumm.
Çok güzel gülüyorsun sen.
Sen güldükçe yapamayacağımı anlıyorum. Sarhoş ve evsiz bir insan gibi kendime sığınacak yuva arıyorum.
Gülünce yanağında oluşan çizgiler benim için güzel yuva olur aslında...
Güzel kokan saçların arasına gömülmek istiyoum sonra.
Ve boynun orada bir evsizin en güzel yeri olabilir.
Konu sen olunca kararsız kalıyorum.
Sonra yeni bir söz çıkıyor ağzından. Daha önce sarhoş eden şimdi yerle bir ediyor beni.
Ayılıyorum derin uykumdan sonra.
Yanımda yoksun. Acıtan kanatan hatta mutlu eden sözlerin artık yok.
Tebessüm ediyorum.
Keşke bir evsiz olsam boynunda kafam gözlerinde gözlerim.
Ama ben evsiz değilim sensizim....
