love poem | jikook

• 6 •

Od tamtego czasu, gość nie przychodził do kawiarni. Nie przeszkadzało mi to. Następnego dnia jednak przyszedł.

Jako, iż jestem kelnerem poszedłem przyjąć zamówienie. Tym razem jednak nie był dla mnie miły, tylko wręcz chamski.

-Dzień dobry.

-Kawę. Jedną. - powiedział bardzo szybko i wrednie.

-Um.. Jasne. - powiedziałem, i poszedłem przekazać zamówienie kucharzom.

Po chwili, gdy kucharze dali mi kawę, poszedłem mu ją dać. Postawiłem kawę na jego stoliku i już się odwróciłem by odejść, gdy mnie zaczepił.

-Usiądź tu. - wskazał na krzesło na przeciwko siebie.

-Nie mogę dosiadać się do klientów w trakcie pracy.. - odpowiedziałem dość cicho.

-Usiądź. - warknął.

Po tym rozkazie, niepewnie (razem, osobno?) usiadłem.

-Nie odpowiedziałeś na moją kartkę, i  do tego przytulasz się z jakimś innym facetem? - spojrzał na mnie.

-Przepraszam, ale jaki ma Pan z tym problem? Nie znamy się, więc o co Panu chodzi? - kompletnie nie wiedziałem o co mu chodzi, nawet nie wiem kim on jest.

-Jesteś mój, i tak ma zostać. - wypił całą kawę na raz, wstał, wziął swoje rzeczy i wyszedł.

Po tych słowach miałem w głowie jedno wielkie "co.". Wziąłem kubek po jego kawie, wstałem i poszedłem go odnieść. Usiadłem za ladą, a chwilę po tym przyszedł do mnie Tae.

-Jimin, czemu dosiadłeś się do tego typa? Wiesz, że nie możemy.. - usiadł na krześle obok mnie.

-Kazał mi, powiedział kilka słów i sobie poszedł. - wzruszyłem ramionami.

-O co z nim chodzi? Cały czas na ciebie gapi, coś od ciebie chce, znasz go?

-Szczerze? Nie mam pojęcia kim on jest. Przyczepił się do mnie, myśli, że może sobie na wszystko pozwalać.

-Pewnie się zakochał. - zrobił potężnego lennego.

-Tiaaaa, jak nawet nie wie jaki jestem.

-Leci na wygląd.

-Jak każdy debil.

No siemka
Zaczęłam pisać ten rozdział w styczniu, ale o nim zapomniałam
Sorki, że taki krótki ale nie miałam pomysłu jak go przedłużyć sooo
Miłego dnia!