He Could Be The Boy But I'm Not The Girl

---

Naniniwala ako sa love pero ang love walang tiwala sa akin. Di jk lang, gaya ng mga napapanood ko sa movies... naniniwala ako na may happy ending ang lahat--- wala nang iiyak, wala nang masasaktan, wala nang malulungkot at mag-iisa. Lahat happy pero hindi natin maiwasang masaktan dahil sa taong mahal natin. Ganyan talaga kapag nagmamahal... ako nga, palaging nag mamahal pero kelan man hindi minahal ng sino man palaging dinidedma! Ang sakit.

Tanggap ko naman dahil walang perfect na story. Nakakainggit nga lang yung karamihan dahil sa kanila mala-fairy tale sa akin mala-drama nakaka iyak sa sakit. Ewan ko ba napaka sobrang ironic ng pag-ibig...

Yung handang handa ka nang sagutin siya pero napagod na siya sa kahihintay.

Yung mahal muna kaso may iba na.

Yung nandiyan siya palagi sa likod mo dahil gusto niya na ikaw lang ang makasama pero binabaliwala mo ito dahil iba ang gusto mo.

Kaya napag isip-isip ko na ang masaklap hindi yata ako kasali sa "happy ending" haaay! Siguro nag tatanong kayo kung bakit. Bakit?

Dahil may mahal ako. Mahal na mahal ko, na may mahal namang iba. Ang saya di ba? Sobra. Whoooooooooot!

Sira ulo din kasi tong si Mr. Kupido! Tinamaan ba naman ako dun pa sa taong nikelan man hindi man lang kayang lumingon sa akin. Kaya ito lang ang masasabi ko

He could be that boy, but I'm not the girl...

Yan ang palaging nangyyari sa akin. Yung tipong one sided love. ONE SIDED LOVE. Uulitin ko, ONE SIDED LOVE!

Hay! Medyo masakit nga, pero wala na akong magagawa yan ang katotohanan. Napaka saklap masyado ng buhay pag-ibig ko.Napaka ironic, yung tipong gustong-gusto mo ang isang tao pero iba ang gusto niya; at meron namang habol ng habol sa'yo pero ayaw mo naman sa kanya.

Kelan kaya ako mamahalin ng taong mahal ko?

Kelan kaya ako magkaroon ng healthy love life?

Kelan ako masali sa happy ending?

Kelan? Ke.. Kela... Ke.. Okay, tama na nga yan. Sisimulan ko na 'to.

Okay...