SCENT CODE: CHANEL | HYUNMIN

七

Hyunjin gözleri dolmuş bir şekilde Seungmin'e bakıyordu. Elindeki çubuğu bilmediği bir yere fırlattı ve Seungmin'e sarıldı.

Birlikte ağlıyorlardı, Hyunjin teselli sözleri söylüyordu. "Senin suçun değil hiçbir şey senin suçun değil...Anlayamadın ki onun niyetini...Daha küçüktün."

Seungmin ise sadece ağlıyordu. Hyunjin yaşadıkları komik anıları anlatıyordu.

Seungmin tatmin olmayınca o da kendi kötü anılarını anlatmaya başladı ve ikiside hem kendi hem de birbirlerinin acılarına karşılık daha fazla ağladılar.

Saat on bire yaklaşırken Hyunjin, kucağına yatmış olan Seungmin'e baktı. Bebek gibiydi ayrıca bugün çok yorulmuştu.

Yağmur ise uzun bir zamandır çiseliyordu. Biraz ıslanmışlardı. Hyunjin, Seungmin'i uyandırdı. "Hadi eve gidelim zaten sırılsıklam olmuşuz. Üzerimizi de değiştiririz."

"Saat kaç?"

"23.02"

"Senin araban restorantın otoparkındaydı değil mi? Senin evine gidelim mi Hyunjin?"

"Olur, farketmez sonuçta beni eve sen bırakacaksın." Hyunjin ilk başta şaşırsada sonradan bencilliği tuttu.

"Peki o zaman eve gitmek istemiyorum sana gidelim." Seungmin ayağa kalktı. Hyunjin'i de elinden tutup kaldırdı.

Arabayı Hyunjin kullandı. Eve vardıklarında Seungmin'i uyandırmak istemedi.

Sitesinin otoparkına arabayı park etti, Seungmin'i ise kucağında eve götürdü. Ne de olsa asansör ile çıkacaktı.

Kapıya geldiğinde zorunlu olarak arkadaşını uyandırdı. "Minie, Minie hey Seungmin uyan!"

Hyunjin cevap olarak sadece bir mırıltı duydu. Onu kucağından indirip kapıyı açtı. Seungmin ise resmen ayakta uyuyordu.

"Hadi gir içeri..." kapıyı kapattı. "...ben kahve yapacağım ama önce sana kıyafet vereyim."

Hyunjin üzerini değiştirdi, yatağın üzerine de kıyafet bırakıp Seungmin'i çağırmak için kapıyı açtı. Birden önüne Sengmin düştü. O da hemen tuttu.

"Kanka bu kadar mı çok uykun var? Hadi kalk kıyafet hazırladım sana giyin."

Seungmin zorla konuştu. "Tamam, sen çık." Hyunjin'in dikkatini uykusundan yeni uyanmış Seungmin'in sesi çekti. Demek sesi kalın olsa yakışırmış diye aklından geçirdi.

Hyunjin kahveleri yaptı ve odaya gitti, kapıyı çaldı ama ses gelmeyince açtı. Seungmin yatağına yatmış uyuyordu.

Hyunjin de kendi kahvesini içip yattı.

---

Seungmin uyanmış telefonuyla ilgileniyordu. Oyununun son leveliydi.

"Evet, evet, aish...yesss" mutlulukla içinden zafer çığlıkları atıyordu. İçinden geçirdi -şimdi ne ile oynayacağım?- ve oflayarak geri yattı.

Gözleriyle biraz Hyunjin'in odasını süzdü. Tekrardan sıkılınca Hyunjin'i uyandırmak için ona döndü.

Bu...fazla masumdu. Gerçekten bir bebek gibi uyuyordu. Biraz izledi ama filmlerdeki gibi kızın erkeğe yaklanma durumunu düşündükçe kendini garip hissetti ve tekrar yatağa yatarak tavana baktı.

"Off...Hyunjin." Seungmin dayanamayarak Hyunjin'i uyandırdı.

"Ahh, Minie çok korktum." Seungmin kötü kötü güldü.

Gün içinde kahvaltı yaptılar. Yükses seste şarkı dinleyip dans ettiler. Hyunjin, Seungmin'e rap yaptı. Seungmin, Hyunjin'e şarkı söyledi. Birlikte Netfilix'ten bir dizi bitirdiler.

Akşam yemeğinden sonra bir yarışma izliyorlardı ki reklam geldi.

"Ahh, neden? Ya Hyunjin değiştir bunu. Dur bu kalsın."

Şimdi ise bir boks maçı izliyorlardı.

"Seungmin, hani şu mavili adam varya..."

"Evet."

"...ah ya ikimizde kas yığınıyız ve ikimizde çok yakışıklıyız. Sonuçta bende de six pack va-"

"Ayh biliyorum sende de var." Hyunjin şok olmuştu. Nereden bilsin ki? Seungmin'in ona inanmayıp boş verdiğini düşündü.

"Bak gerçekten var."

"Biliyorum dedim ya Hyunjin." Hyunjin hâlâ onu ne zaman çıplak göreceğini düşündü.

Kollarıyla Seungmin'in etrafını sarıp alnını alnına yasladı. " Nerden?"

"N-ne?"

"Nerden biliyorsun? Ben sana hiç söylemedim ki."

"..."

"Söyle." Seungmin, Hyunjin öğrenmeden bu yakınlığı bitirmeyeceğini anlayınca itiraf etmek zorunda kaldı.

Gözleri kapalıydı. "Dün gece sen üzerini değiştirirken anahtar deliğinden baktım."

"N-ne?"