İlk aşk

Şimdi ne olacak?

Doğruydu.
İtalya bize iyi gelecekti.korkulardan,yalanlardan,aşktan,sevgiden uzak sadece eğitimime eğilecektim.
Merti unutmak zorundaydım..
Şu an bile iki kolunda kız olduğuna yemin edebilirim. Bu düşünceler aklıma gelince kafamı iki yana salladım.
Mertle çok hızlı gitmiştik, hemde çok..
Ama aşk bu muydu?
Aşk; onu hiçbir zamana sığdıramamaktı ama şu an ikimizde yalnızdık..
Ben bunları düşünürken cenk yanıma geldi ve evimiz hakkında isteyebileceğim şeyleri sordu.
Her şeye özenerek bakmak isterdim ama halim yoktu.
"Eylüllerin evinde kalacağımız süre boyunca vaktimiz çok" dedim sadece
Cenk yaklaştı ve bana sarıldı.
Cenk bana hiç böyle sarılmamıştı.
İçine çekerek, kokumu, ellerimi, saçlarımı sanki ilk defa görüyormuş gibi keşfe çıkmazdı..
Ben de böyle savunmasız kalmazdım..
Demek ki hayat insanları ve durumları değiştirebilecek kadar güçlüymüş, bir kere daha emin oldum...
Kollarımı cenkten istemesem de ayırdım.
Hafif gülümsedim ve cama doğru kafamı yasladım.
Eve varmak üzereydik.
Ve bir karar vermiştim..
küçükken annemin bana aldığı pembe günlüğü beğenmemiş ve onu siyaha boyamıştım.. sonrasında her gün ama her gün yazmıştım ve o günlükte kendimi bulmuştum.
Sonra bir gün kilitlemeyi unuttum ve herkes açıp okudu. Çok ağlamıştım. Hem de çok.. daha sonra o günlüğü kilitleyip çekmeceme koymuştum.şimdi bakıyorum da o çekmecede sadece günlüğümü değil, kendimi de bırakmışım..
Şimdi güçlü bir kız olarak, merti de hayatımdan bir günlük gibi çıkaracaktım her ne kadar kendimi de bıraksam da....
Ben bunları düşünürken, telefonumun ekranı açıldı.
Mert
-Nerdesin?
Eninin köründeyim mert! Nerde olduğumu bile bile acı çektirerek almak istiyor herhalde cevabı...
-bence biliyorsun??
Cevap yetişti.
-Seni bekleyeceğim derken ciddiydim, hem de çok..