PRADA Jenlisa

#8#Bilinmeyen

Kısa oldu biliyorum. Ama Sorry. Uzun bir süre burada olamayabilirim. Çünkü yeni bir Jenlisa kitabına başladım. Bu arada paragraf araları yorum yapın bir zahmet!

Gözlerimi açtığımda, aynanın karşısında kendisine makyaj yapıyordu.

"Günaydın" dedim sessizce. Cevap vermeden bana döndü.

"Günaydın" dedi tüm soğukluğuyla. Şaşırmıştım. Önüne dönüp, küpelerini takmaya başladı.

Ayağa kalktım ve üzerimin çıplak olduğunu hatırlayıp, tekrar yatağa girdim.

"Hey! Beni öylece bir kenara atacak değilsin değil mi??"

Bana döndü tekrar. Ayağa kalktı ve dibine kadar gelip, yatağa oturdu. Kaslarını çattı ve bana baktı.

"Öyle bir ş-şey yapmaya-caksın değil mi?"

Kısık çıkan sesimin ardından gülmeye başladı. Sonra elimi tuttu.

"Sadece tepkini merak ettim."

Derin bir nefes verdim. Sonra Jennie'ye baktım.

"Çok korkuttun beni."

Kıkırdadı ve anlıma bir öpücük verip, ayağa kalktı.

"O kadar kötü biri değilim bebeğim. Şimdi o yataktan çık ve giyin. Kıyafetin var mı?"

Kafamı olumlu anlamda sallayıp, yataktan cıktım. Çantamı açtım ve içinden, buruşmuş olan takım elbiseyi çıkardım. Yüzümü acı bir tebessüm kaplayınca bana seslenen Jennie'ye döndüm

Elinde bir takım elbise tutuyordu. Özel üretim Chanel takım elbisesi.

"Giy bunu"

Elinden aldım ve takım elbiseyi giymeye başladım. İçimde ince bir gömlek vardı. Üzerimde full siyah, dört düğmeli ceket ve altımda, gittikçe daralıp, vücut hatlarımı belli eden siyah pantolon.

Giyinince bana bakan Jennie'ye döndüm.

"Olmuş mu?"

Kafasını büyük bir hevesle aşağıya yukarıya salladı. Sonra ayağa kalktı ve beni makyaj masasına oturttup bana makyaj yapmaya başladı. Sonra geriye birtek ruj kaldı.

"Imm...düşündümde, bence ruj sürmeyelim."
"Neden?"
"Çünkü..."

Bana yaklaştırdı ve dudaklarını benimkilerle buluşturdu. Geri çekilip, yüzüme baktı.

"Hafif ruj daha çok yakışıyor sana."
"Uh...ta-tamam."
Ayağa kalktım ve çantamı alıp aşağıya indim. Jennie'de arkamdan gelince dışarı çıktık. Kendi arabama binmeden kolundan tutup beni kendine çevirdi.

"Kimseye söyleme. Ortaya dedikodu salamayız. Zaten hepsi aç köpekler gibi dedikodu arıyor."
"Taaamammm."
"Birde Rose'ye de söylemek yok."
"Sen ciddi olamazsın! O benim en yakın arkadaşım."
"Olmaz!"
"Off Jennie offf tamam."
"İyi. İş yerinde görüşürüz."
"Tamam."

Dudağımı büküp, üzüldüğümü belli ettim. Arabaya doğru gidip, kapımı açtım. Arabayı çalıştırıp, önde giden Jennie'yi takip ettim. İş yerine geldiğimizde, ikimizde birbirimize bakmadan, odalarımıza geçtik.

Ama bir sorun vardı. Normalde masama Jennie içki veya şarap bırakırdı. Yine masada bir içki vardı. Halbuki Jennie daha odama girmemişti.

Elime içki şişesini aldım ve baştan aşağıya inceledim. Altındaki kâğıtta yazan notu görünce merakım ikiye katlanmıştı.

"Hayır Lisa, bu içki ondan değil. Farklı birinden. Aklından onun geçtiğini biliyorum. Ama değil işte. Her neyse, ben kimim diye hiç düşünme ve bana yaz. Altta numaram var. ;)"

Kağıdın altındaki numaraya mesaj yazdım.

Lisa: Kimsin?

Bilinmeyen: Ah sonunda yazabildin. Şükürler olsun.

Lisa: Kimsin dedim.

Bilinmeyen: Böyle sorunca sana söyleyeceğimi mi zannettin?
Her neyse, sana şimdilik bir ipucu.
Sana çok yakınım.

Lisa: Bana yakın olan az insan var. Yakalandın! Çık ortaya Chae!

Bilinmeyen: Ne? Ah hayır! Ben Chae değilim. Sadece senin yakınındayım.

Lisa: Bak ergen misin bilmiyorum ama böyle şeyler çok çocuksu anladın mı? Cesaretin varsa çık karşıma.

Bilinmeyen: Daha değil güzelim. Daha değil.

Lisa: Engel yemek ister misin?

Bilinmeyen: Sağol çok tokum.

Lisa: Ah tamam. Midende umarım biraz yer kalmıştır ufaklık!

Bilinmeyen: Hey Lisa!

Bu kişiye mesaj atamazsınız.

Bilinmeyen: Ciddi olamazsın!

Bu kişiye mesaj atamazsınız.

Bilinmeyen: Kim olduğumu öğrenince, eminim ki bu engeli attığına pişman olacaksın!

Bu kişiye mesaj atamazsınız.

Kimsin lan aq çocuğu?