PRADA Jenlisa

#5#Tehdit

Hayatım boyunca günümü hiç bu kadar güzel bir manzara ile gözlerimi açmadığıma yemin edebilirdim.

Karşımda Kim Jennie, bana dönük, gözleri kapalı, ellerimiz birbirimizin belinde, burun buruna gözlerimi açmıştım. Santimler vardı aramızda. Hatta burunlarımızın birbirine deydiğine yemin edebilirim.

Sanki tanrının boş gününe denk gelmişti ve tanrı bütün gün onunla ilgilenmişti. Ona bu şekilde bakarken yüzümde istemsizce bir tebessüm oluşmuştu. Benim yerimde olsaydınız, yüzünüzde aptal bir aşık gibi tebessüm oluşmama ihtimali %0,00000001 bile değildi.

Aradan bir saat geçti ve ben onu bu bir saattir gözümü bile kırpmadan izliyordum. Onun nefes alış veriş sesleri benim derinden etkilenmemi sağlıyordu. Sonra birden yüzünde bir tebessüm oluştu. Küçük, ama çok güzel. Rüya görüyordu herhalde.

Gülünce ne kadar güzel olduğunu tahmin bile edemezsiniz.

Aradan yarım saat daha geçti. İşe geç kaldığımızın farkındaydım. Ama kim takar?

Kimse!

Sonuçta biz patronduk ve patronlar istediği saatte giderdi değil mi?
Ah aslında bundan değil. Ben Kim Jennie'ye bakmaktan alamıyordum kendimi. Asıl bahane buydu...

Sonra gözlerini kırpıştırdı ve ben kapattım. Uyuyormuş numarası yaptım. Yerinde hafif kıpırdandı ve tekrar bana döndü. Çocukluğumdan beri hep çok kötü bir oyuncuydum. Ve umarım bu sefer anlamazdı.

Aradan yarım saat geçti ve gözlerimi açmamıştım. Sonra yeni uyanmış rolü yaparak gözlerimi açtığımda Jennie bana bakıyordu.