son pişmanlık

7.bölüm

Yazardan
Üçlü konuşurken nazlı aşağı indi gaye hemen nazlıyı sofraya oturttu ve yemek  yemesini söyledi. Sessizliği bozmamaya  yemin etmişlerdi hepsi resmen gayenin   telefonu çalmasıyla herkes ona döndü  gaye telefonu açmamıştı ve  açmayıda  düşünmüyordu  ateş gayenin telefonunu alıp açtı ve hapörlere  verdi.
Arayan babasıydı ve ateş açtığında konuşmaya başladı
Gb:kızım seninle konuşmam gerek  lütfen tarık seni seviyo gelde konuş ve görüş ne olur  bir kerede sözümü  dinle.
G:ben seni yıllardır dinliyorum ama benim yararıma olmuyo  o yüzden beni daha fazla arama artık senin gaye adında bir kızın yok şimdi ne sen ne de  tarık hiçbiriniz umrumda bile değilsiniz bir daha  beni arama.
Gaye telefonu kapatmıştı ve  kalkıp odasına gitti.

Gaye'den

Telefonu kapatıp odama çıktım ve ağlamaya başladım. Neden hersey benim isteğim dışında gelişiyor  bu dünya beni çok  yoruyor uzaklaşmak istiyorum ama yapamıyorum en iyisi kafa dağıtmak için  sahile gidicem. Hazırlanmak için dolabımın karşısına geçtim  üzerime  siyah  bol ve az uzun  olan kazağımı  altıma siyah tayt ve siyah spor ayakkabımla  kombinimi tamamladım  ve aşağı indim herkes bana bakıyordu dışarı çıkacağıma dair  kısa ve öz cümle kurup anahtar ve çantamıalıp çıktım  yürüyerek  sahile gittim  hava bugün soğuktu ama insanı donduracak kadar değildi  öğlen olduğu  için  fazla insan vardı  fazla kalabalık  olmayan hatta insanların hiç gelmediği taşların üzerine  çıktım  ve oturdum aşağıda kumlar vardı ama tam taşların altında kalıyordu  yani sonuç olarak atlarsam   kumlarla birlikte taşlarda bana batıcak  ama denize atlarsam ya boğularak  ya da ıslak bir şekilde soğuktan  ölücem  ama umrumda bile değil burada tek başıma  kafa dinlemek  ve ağlamak bana iyi geliyordu bazen diyorum ki kendime sen bu dünyaya ait değilsin  ama  maalesef ki  ben bu dünyaya ait olduğumun gerçeğini değiştirmiyor  zamanın  nasıl geçtiğini anlamadım hava kararmaya yüz tutmuş ve yerine bana batan güneşin batarken ki güzel halini  sunmuştu  bu mükemmeldi  ileride bulunan sahilin kalabalık alanı boşalmaya başlamıştı  taşlara uzanıp gök yüzüne baktım sonra aklıma küçüklük anılarım geldi düşüncelerimle birlikte göz yaşlarımda  aktı ben sesizce ağlarken gök gürlemesiyle  yağmurda başladı ama  sanki benimle birlikte ağlıyordu  gök gürültüsüyle  birlikte  hıckırıklarımda  başladı  yavaş-yavaş eve doğru yol aldım  yürürken yanıma biri geldi ve yanım da yürümeye başladı bir şey demedim ve suratına bile bakmadım.
Birden bire yanımda araba durdu yoksa minibüs mü  demeliydim araca baktım ve yanımdaki adama bu tarıktı  anında koşmaya başladım ve hızlıca sokaklardan birine girdim  malesefki çıkmaz sokak arka sokakta ateşlerin evi  vardı  ve tarımlar beni bulmuştu  ve inanması güç ama kacabilirdim yanım da çöp konteynırı vardı ve yapabilirsem  üzerine çıkıp karşıya atlayabilirdim  ve umarım işe  yarardı  tarık gülerek duvara yaslandı ve  konuşmaya başladı
T:bakıyorumda köşeye sıkıştın gayecim
G:yanılıyorsun tarık  beni hiç bir  zaman köşeye sıkıştıramassın.
Dedim gülerek yaslandığı yerden doğruldu ve bana doğru geldi  ve ben hızlıca çöp konteynırının üzerine çıkıp karşıya atladım...