SIR

3.BÖLÜM- Sessiz Çığlıklar

Multi Media: Ağça Seyrek

*Jason walker- Echo🎶

* Açılmış Sarmaşık Gülleri Kokularıyla Baygın. En Görkemli Saatinde Yıldız Alacasının
Gizli Bir Yılan Gibi Yuvarlanmış
İçimde Keder
Uzak Bir Telefonda Ağlayan
Yağmurlu Genç Kadın.
ATİLLA İLHAN

Aşık olduğunuzu sandığınız bir insanı aslında o kadar da sevmediğinizi farkettiğiniz an ne yapardınız?

Ben 5 yıldır ona hayran olarak tükettim zamanımı. Gidip ders çalışabilirdim ya da başka herhangi bir şey de yapabilirdim ama ben onu sevmeyi seçtim. Yani seçmiştim.

Ama son zamanlarda gözlerim pek de onu aramaz oldu. Artık onun ne yaptığını,ne yediğini veya kimlerle olduğunu merak etmiyorum. Bu...Bu çok tuhaf bir şey. Sanki biri senin zincirlerini koparmış da öyle havada süzülüp kalmışsın. Kendini hiç olmadığın kadar özgür hissediyorsun.

Arda'dan uzaklaşıyor olmamın sebebi sadece benim değişmem değildi. O da değişmişti. Bi kere tarzında bayağı bir oynama yapmıştı kendince. Artık eskisi kadar güleryüzlü de değildi. Sigaraya da başlamıştı. Benim bildiğim ve aşık olduğum Arda kendini başkalarına benzetmeye çalışmazdı, kendi olurdu. Fakat o Arda gitti ve yerine değişik,somurtkan bir tip geldi. Onu sevdiğim haliyle kalsaydı ben de değişmezdim ona olan hislerim de değişmezdi. O değişti,ben de değiştim ve sanırım ona olan hislerim de değişiyor.

Hissedebiliyorum Arda'nın yavaşça bendeki yerini terk etmeye başladığını. Bu iyi bir şey miydi? Bilmiyorum tek bildiğim benimde bunu istediğim. Ben sevmeyi Arda'dan öğrenmiştim. İlk kez kalbimin sesini duymuştum. O bana asla unutamayacağım anılar bıraktı. Bunlar çok değerli şeyler.
Arda benim çocukluğum,gülücüklerim,ağlayışlarım... Arda benim ilk aşkım. Onu istesemde kolay kolay çıkaramam kalbimden ama kalbimin anıları depoladığı yerde olabilir artık. Çünkü gerçekten bugün farkettim Arda'ya bakmak yerine o çocuğa baktığım zaman. İşte o zaman anladım ilk aşkım çoktan bir anıya dönüşmüş.

Ben hâlâ o çocuğa bakarken bir yerlerden çağrıldığımı işittim. Eyşan ve Deniz daldığımı ve onları dinlemediğimi sonunda farketmişlerdi. İlk sözü Deniz üstlendi
"Hu hu komşu komşu iyi misin?"
Ardından Eyşan devam etti
"Dünyadan Ağça'ya bizi duyuyor musun?"

Kendimi daldığım okyanustan hızla çıkardım. Ve benimle dalga geçmeye çalışan iki insana döndüm. Anında gözlerim dolmaya başladı ve hızla suratımı onlardan aksi yöne çevirdim. Gözlerimin dolduğunu farketmemişlerdi ve konuyu Tarık'a bağladılar.

Sabah yine servisin gelmesini bekliyorduk en fazla 15 kişiyle birlikte. Ve benim ellerim yine her zaman olduğu gibi ceplerimde. Saçlarım açık rüzgardan savruluyor. Kirpiklerimde dünden kalma rimel ve kaşlarım dağınık. Dudaklarım çatlamıştı ama hâlâ o kırmızı görüntüsünü korumakta. Üşüyorum. Üzerime geçirdiğim kot ceketimin içine biraz daha gömülüyorum. Üşüyorum. Ellerimi cebimden çıkarıp içine sıcak nefesimi veriyorum. Üşüyorum. Zihnim bulanık. Üşüyorum. Kalbim darmadağın. Ve ben çok Üşüyorum.

Arda'ya hiç bakmıyordum daha doğrusu bakamıyordum. Çünkü bakarsam kendimi daha fazla suçlu hissedeceğim. Onca yıl onu sevmiştim. Fakat artık bir şeyler değişiyordu. Artık kendimi tanıyamıyorum. Arda'da tamamen vazgeçmiş değildim ve eğer bir gün ondan tamamen vazgeçersem ne olacaktı gerçekten?

Kafamı karıştıran milyon tane şey var. Benim ise bu şeyleri yanıtlayacak gücüm yok. Şuan sadece telefonumu açıp kulaklığımı takarak son ses müzik dinlemek istiyorum. Ama onu bile yapamıyorum. Tamam kabul ediyorum değişmek istiyordum ama bu kadar çabuk değil. Daha yaşım küçüktü ve daha nice aşklardan vazgeçecektim kim bilir?