POV Fem
'IK WIL NIET KIEZEN! IK HOUD VAN JOU, MAAR OOK VAN HEM!' Zuchtend ga ik zitten op de rand van ons bed, de woorden spoken de hele tijd door m'n hoofd. Hoe moet ik dit nog maanden volhouden? De klok tikt 3 uur.. in de nacht. Zo stil mogelijk pak ik m'n badjas van het kapstokje en loop ik naar beneden, onderweg begint m'n mobiel licht te geven, hij belt.
Fem; Ssst.. ik ben nog niet beneden.. Hij; Kan gewoon niet langer zonder je.. Fem; Ik mis jou ook.. Maar we kunnen niet zo verder! Hoe moeten we dit ooit uitleggen? Hij; We hoeven niks uit te leggen.. alleen jij & ik Fem; Ik houd ook van Nils.. Hij hoort gewoon bij mij! Hij; Dit hoeft niemand te weten.. Fem; We zien elkaar morgen.. slaaplekker! ily! Hij; slaaplekker beautifull!
Met vlinders in m'n buik hang ik op, terwijl ik weet hoe fout ik bezig ben. Nils heeft zoveel voor mij gevochten dat ik hem niet zou kunnen laten gaan, wat ik ook niet wil trouwens. Hij is de beste vader, een papa die ik me altijd zou hebben gewenst voor mij, maar ook voor hun. Ik schrik van een plotse hand op m'n rug 'Niet schrikken.. ik ben het' Nils z'n ogen zijn zo mooi dat ze makkelijk te vinden zijn in het donker 'Wat doe jij nou weer hier? Volgens mij hoor je in je bed te liggen, naast mij?' lacht ie 'Ik verveelde me, dus besloot ik maar eventjes de woonkamer te gaan bekijken' Hij schud grinninkend zijn hoofd 'Alle hoekjes?' Hij komt dichterbij en zoent m'n lippen, zijn handen op mijn rug. M'n lichaam komt tegen die van hem 'Zal ik je rondleiden?' Zijn tong vraagt om toestemming, zonder na te denken geef ik die en stap ik achteruit, laat los en huppel vrolijk de woonkamer door, open de deur naar buiten en staar naar de maan. Zijn twee zachte handen vormen om m'n middel 'Dit is niet de woonkamer hoor mevrouw Käller..' Ik draai me om, glimlach reikt m'n gezicht 'Kan er nu niet meer onderuit geloof ik...' Trots laat ik m'n rechterhand zien 'Next week..' Nils kust m'n voorhoofd 'Dan kom ik nooit meer van je af' Liefdevol veegt ie een plukje haar uit m'n gezicht 'Ga je mee? De meiden zullen ons vast niet laten uitslapen' Ik knik en pak z'n hand, saampjes lopen we terug naar bed.
Tedere kusjes voel ik op m'n gezicht, het zijn niet Nils z'n lippen. Langzaam open ik m'n ogen 'Mama?' Ik knik 'Wat is er lieverd? Kan je niet slapen?' Ze houd haar knuffel stevig tegen zich aan 'Wordt je niet boos mama?' zachtjes begint ze met huilen 'Waarom moet mama boos worden dan?' Zielig kijkt ze naar beneden 'Al m'n knuffeltjes zijn nat en mijn bed ook..' Van liefde krijg ik een lach op m'n gezicht 'Och lieverd.. kan gebeuren, mama gaat het wel even droog maken.. ga maar op mama haar plekje slapen' Ze knikt en we ruilen van plek, lopend op m'n tenen loop ik de kamer uit maar laat de deur op een kier. Eventjes blijf ik staan als ik Nils tegen Kiki hoor praten 'Wat is er?' vraagt ie haar 'Ik heb in bed geplast..' Hij kust haar hoofd 'Als je maar niet in papa z'n bed plast.. slaaplekker schat!' 'Slaaplekker papa'. Snel verdroog ik Kiki haar bed en leg de knuffels op de verwarming, eenmaal terug op de slaapkamer ligt Kiki heerlijk met haar oogjes gesloten tegen papa z'n blote buik. Zonde om haar wakker te maken denk ik bij mezelf, dus besluit ik me er maar bij te voegen en precies hetzelfde te gaan doen, weltrusten!
