POV Fem
'Vertel me asjeblieft niet..' Nils stottert en laat de bos roze rozen vallen op de grond. Langzaam knik ik m'n hoofd 'Weet je.. stik er maar in met z'n 2'n, je laat de meiden met rust' Z'n stem klinkt door heel de kamer waarna hij stormend de dicht achter zich dicht slaat. Keihard begin ik te huilen, sla ik m'n hand voor m'n mond. In m'n gedachten dat ik de meisjes nooit meer zal mogen zien. 'Ssssst.. rustig!' Daan slaat me in z'n armen maar heb daar even geen behoefte aan 'Please ga.. 'k wil dat je gaat' fluister ik. Daan knikt en verlaat ook de kamer, pap en mam volgen. 'Mam, wil je asjeblieft bij me blijven?' Ze knikt en neemt me in haar armen. 'Ik ben ze kwijt' Tranen stromen maar over m'n wangen, even voel ik me veilig in haar armen, waarom heb ik dit gedaan? 'Mama zou hartstikke boos geweest zijn..' zeg ik als ik Mirjam heb los gelaten, starend naar m'n handen 'Ze zou je altijd hebben gesteund.. net als ik' Met m'n waterige ogen kijk ik haar aan 'Heb zoveel kapot gemaakt.. de meiden' Tranen gaat opnieuw 'Ze zijn nog zo klein lieverd.. Ze weten strakjes niet beter' Ik schud m'n hoofd 'Waarom ben je nog zo lief.. Iemand zoals ik moet er niet zijn op deze wereld..' Mirjam schud ook haar hoofd 'Lieverd hou op zo te praten, iedereen maakt fouten en jij bent je hart gevolgt.. wat iets anders moois heeft stuk gemaakt' Ze pakt m'n handen en kijkt me aan 'Ik houd echt van Daan..' zeg ik zacht. Terwijl ook bij Mirjam de tranen rollen kust ze mijn wang 'Word gelukkig samen, met je prachtige meiden' Ik knik 'Als ik die nog mag zien.. ' 'Maak je maar niet druk.. Voor Nils is dit erg verdrietig.. Hij moet z'n meisje laten gaan, de moeder van z'n kinderen. Hij moet dit op zijn eigen manier verwerken, laat hem dat asjeblieft doen' Ik knik. Geklop klinkt er op de deur, Mirjam knikt en loopt ernaar toe. Een bekende stem begint tegen haar te praten, ik kan niet precies horen wie. Maar al snel daarna komt Bettina binnen met Kiki aan haar hand en Faya slapend in de maxicosi. 'Mamaaaaa!' Wat een heerlijkheid om haar stem te horen, tegelijk brengt het ook veel emotie mee.. 'Heee lieverd! Wat ben je nog mooi!' Opnieuw tranen.. please stop. 'Mama auw?' Ik knik 'Een klein beetje..' Bettina helpt haar op m'n bed waarna Kiki moe in m'n armen valt 'I love you' kus ik haar voorhoofd ' i lof u' zegt ze terug.
Ik kijk opzij en kijk in Bettina haar ogen, ze lacht zwakjes terug. 'Het spijt me van alles Bettina.. Na alles wat jullie voor me gedaan hebben, doe ik dit.. dat kan niemand me vergeven' Ze legt haar hand op m'n rug 'Het doet me pijn om Nils pijn te zien lijden, dat mag je eerlijk weten.. Maar je bent eerlijk tegen jezelf geweest.. Liefde kun je niet altijd sturen' Hoofd schuddend geef ik antwoord 'Ik had eerlijk moeten zijn tegen jullie, dan was het misschien iets makkelijker geweest.. Het doet mij pijn om te weten dat ik Nils ongelofelijk veel pijn doe..' Aan de ademhaling voel ik dat Kiki in slaap gevallen is. 'Ik neem de meiden mee voor vannacht, morgen moeten we maar even bekijken hoe en wat.. jij moet nu vooral rusten en opknappen' 'Nogmaals sorry..' Ze knikt en tilt Kiki van het bed. 'Wil je Nils zeggen dat het me ongelofelijk spijt..' zeg ik nog snel voordat ze de kamer uitstapt. Ontzettend moe val ik terug met m'n hoofd in het kussen, ineens in het enorm stil. Momenten met Nils schieten door m'n hoofd.. Onze eerste kus, eerste vakantie en ons weekendje London, waar we samen voor ons kindje gingen.. al de tegenslagen en ook geweldige momenten.. Dit pak ik allemaal van hem af. M'n hart maakt een sprongetje als ik ook Daan voorbij zie komen, ook onze ontmoeting. In mijn hoofd weet ik gewoon zeker, hij is voor mij de ware..
Langzaam openen ik m'n ogen de volgende dag, mijn koude hand bevind zich in die van iemand anders.. De pijn van de klap van gister voel ik nu echt enorm, m'n been is gekneusd en her en der wat andere kneusingen bevinden zich mijn lichaam. 'hej.. lekker geslapen?' Ik lach bij het horen van z'n stem. 'Wil je bij me komen liggen?' De kou komt m'n lichaam tegemoet waarna de warmte van zijn lichaam overwint 'Het komt goed.. Ik blijf bij je' Een kus plant zich op m'n wang, m'n oogleden worden zwaar en opnieuw vind ik de slaap.
