𝕂𝕒𝕝𝕡 𝕪ü𝕜ü𝕞

1.BÖLÜM :

*

Günlüğümü açıyorum ve yazmaya başlıyorum altın değerindeki siyah renkte harflerimi.

(1Yıl Önce )

-Kırca abla ! Geliyormusun ?

-Nasıl geleyim? nâlân.

- Sen olmadan olmaz...

- Neden olmasın ki ? Tekrar buluşuruz nasılsa.

-Sen olmadan korkarım !

- Tamam. ısrar etme daha fazla. Canım benim.

-Yaşasıııınn...!

- Bağırma nâlân ! Sakin ol. Seninle gelemem.

"Nâlân daha 9 yaşında , o zamanlar : 6 idi tabi.O çok hayalperest , hayalleri hayata olan bakışını değiştirmiş bir çocuk.","O çok masum çok güzel, çok iyi bir çocuk." Diye not düşüyorum günlüğüme. Ve yazmaya devam ediyorum...

(3 Yıl Önce)

O gün hava çok güzel di . Güneş tam tepede ama yakmıyor, ilkbahar çiçekleri etrafa mis gibi kokular saçıyordu... Nâlân ile beraber yürüyüşe çıkmıştık.Ama ben içi kararmış bir insandım. Bu güzellikler için nankördüm...

-Nâlân al  sana güller ! Hiç sevmem.

-Aaa, çok güzeller. Onlardan bende de var biliyormusun Kırca Abla.

- Nasıl ? Nerede bakıyorsun onlara ? Uydurma nâlân.

-Uydurmuyorum ki...

-Sus tamam,yine çekemem senin konuşmalarını !

Demiş ve sağ elimin işaret parmağını onun suratına doğru uzatmıştım. Bu artık konuşmaması anlamına geliyordu. Beni anlamış , morali bozulmuş yürümeye devam etmişti.

-Nâlân , bana tirip atmaya kalkma !

-Tirip nasıl atcam ben sana ? , Tutup fırlatamam ki ben .

-Off,bazen salak olduğunu düşünüyorum nâlân !

-Abla baak! Orada kuşlar vaar.

- Git kovala n'apıyim ?

-Ama onlar bebek.

-Nâlân bana bak ! Doğru düzgün yürü , kuşların peşine gideceğim diye atlama yollara !

-Ama onlar ço...

-YAHU SUS !

"Evet onu sevmiyordum,belkide nefret ediyorumdur.'O daha küçük bir çocuk nesinden nefret ediyorsun' diyebilirdiler, fakat ben onu sevmek için bir sebep göremiyordum. O bana hep aptal geliyordu , aşırı saf bikere. Hem üvey kardeşim o benim. İstemiyordum ki onu."

-Akşam seni alırız yetimhane den.
Akşama kadar oyalan. Yaramazlık yapma fena olur !

-Hı,hı.

Demiş ve kafasını hafifçe aşşağı yukarı sallamıştı. "Buradan anladığınız üzre : Onun yani benim babam vefat etmişti. Annem ise terk etmişti bizi. Bu babamın kızına,yani üvey kardeşime ben bakıyordum. Yetimhanedeydi o.","Ben 19 yaşında sınıfta kalmış lise son öğrencisiydim."
Ona bakacak tek kişi bendim. Ama onu sevemiyordum bir türlü...O gün önemli işlerim vardı yine.Baskın !

- Kırca, burda tam senlik bir iş var !

-Demet, artık o işlere bakmıyorum biliyorsun ! Beni zorlama istersen.

-Tamam birşey demedik...

"Demet benim suç ortağım, artık bankalara baskın yapmadığımızı ona söylemiştim.Grubumuz  garip gelebilir ama sadece 3 kişilik bir çeteyiz." Caner,Demet ve Ben. İşimiz ne mi ? 'Soygun'...

**********

-Nâlân nerede kaldın ya! Ağaç oldum be kızım !

-Özür dilerim Kırca Abla.

- Düş önüme !

"Evimiz o kadar da kötü değildi,bankalar sağolsun ! ;)"

-Kırca abla bak polis amcalar geçiyolaar...

-Hani nerde ? ,Nerede!?

-Bu sokaktan gittiler.

"Nâlânın peltek konuşmasında gizlediği polis sevgisinin yanı sıra : benim şiddet dolu konuşmam da  polislere gizlediğim nefretimi sergiliyordu.

-Nâlân koş !

-Nereye ?

-Koş, sola doğru koş.

Caddeler arasında kalmış sokaklar boyunca depar atıyor , nâlânı da koşturmaya çalışıyordum.

"NÂLÂN !" Deyişimin ardından , ona doğru bir hamle yapmış ,kucağıma almıştım. "Nâlân, çok zayıfsın ve kızım !" Diyor,bir yandan da beni fark etmelerinden korktuğum polislerden kaçıyordum. Bir ara sokağa sapmış,nâlânı yere indirmiştim.

-Kırk yılda bir bi işe yara sarı kafa ! Şu polislerin yanına git, onlara çok sevdiğini falan anlat,oyala onları. Sonra da eve arka sokaktan gel.

-T,tamam.

Korkmuştu ,polislerden niye kaçtığımı anlamamış olacaktı. Benim suçlu olduğumu bilmiyordu çünkü. Onu polislerin yanına doğru ittirip, duvarın arkasına saklandım. "Hadi sarı kafa,hadi!"diyordum kuytu köşelerden birinde , sessizce.
Onun 5metre kadar uzağa gitmesiyle bir "oh." Çekmiş, sırtımı duvara yaslamış , ayaklarımı hafiften öne doğru uzatmıştım.