Öyle kuyulara düştük ki,
yok bir Yakup umuz
Hapsoldu alevler içinde,
bahardan kalma kokumuz
Atılmışız engin ummana,
varmış bir uğursuzluğumuz
Daha güneş görmemişken
ansızın sobelendi ruhumuz
Bir velvelede şimdi cihan,
Gördük ki daha çocuğuz
Kalemlerden uçtu destan,
Yeldeğirmenine yazıyoruz
