Kelimeler sırtlanamaz bu yükleri, çok ağır,
Hangi naif insanın yüreği taşır
Senfonisi inceden, kulak vereni çağırır
Adım adım artsın sıcaklığın,
bir damla, çiçeğini büyütemese de
Hangi unutulmuş dertte kalmışsa nefesi
Bir ukde boynuna dolanır çaresizce
Göremeyen içindir hep sizce bizce
Zamana inat çöz ve sar geriye
Belki bir sarp yokuş bu, bitmek bilmese de
Yine de uyanır, bak dakiktir düşler
Bir karmaşa, bir noktaya mı takılı kalır
Geceler de usanır, günlerine bakakalır
Yeter ki saklama altın gülüşlerini
gölgeler üzerimizden çekilmese de
