Nerve

τρία

Υπάρχει μια υγρασία στον αέρα που δεν υπήρχε νωρίτερα το βράδυ. Αν και είμαι έτοιμη να ρίξω νερό πάνω μου σε μια καφετέρια, δεν είμαι σε διάθεση για βροχή. Ο Tommy κι εγώ τρέχουμε στο αυτοκίνητό μου, ένα δεκάχρονο Subaru με ένα τιμόνι που κουδουνίζει κάθε φορά που πατάω τα φρένα. Αλλά είναι δικό μου και είναι άνετο. Μπαίνουμε μέσα και ξεκινάω να οδηγάω.

Προσπαθώ να τραγουδήσω το hip-hop τραγούδι που παίζει στο ραδιόφωνο, αλλά η φωνή μου συνεχίζει να σπάει. "Νομίζεις ότι κανείς στο Gotta-Hava-Java θα καταλάβει ότι προσπαθώ να ολοκληρώσω την πρόκληση για το NERVE;", ρωτάω.

Παρατηρεί το ταμπλό μου, μήπως και βρει κάτι πιο ενδιαφέρον από το φτηνιάρικο ηχητικό σύστημα μου.

"Δεν νομίζω ότι οι τακτικοί πελάτες τους αποτελούν μέλη της πληθυσμιακής ομάδας που γνωρίζουν τι είναι το NERVE."

Νομίζω ότι είναι αστείο πόσο εύκολα η λέξη "πληθυσμιακή" κυλάει στη γλώσσα του, σαν να είναι σε διαφήμιση. Μοιάζει με κάτι που θα έλεγε ο μπαμπάς μου. Ξαφνικά ένιωσα ναυτία, ενώ θυμήθηκα το χλωμό πρόσωπο του πατέρα μου στο κρεβάτι μου στο νοσοκομείο πριν από μερικούς μήνες, όταν συνέχιζε να κουνάει το κεφάλι του και να λέει πώς οι ενέργειές μου δεν είχαν καμία σχέση με τον χαρακτήρα μου. Τα κορίτσια σαν κι εμένα δεν καταλήγουν παρκαρισμένες σε ένα γκαράζ με τον κινητήρα να τρέχει. Ακριβώς αυτό, του είπα και εγώ.

Διώχνω τη σκέψη μου. "Τέλεια. Θα κάνω ρεζίλι τον εαυτό μου μπροστά σε μια ομάδα ανθρώπων που δεν έχουν ιδέα ότι είναι για ένα παιχνίδι."

Τον προηγούμενο μήνα, ένας εκφωνητής συνέχισε να υπενθυμίζει στο ακροατήριο με μια ψιθυριστή φωνή ότι οι παίκτες δεν επιτρεπόταν να λένε στο πλήθος ότι κάνουν κάποια πρόκληση.

Τα ανυψωμένα φρύδια του Tommy φωνάζουν, "Duh", αλλά είναι πολύ ευγενικός για να το πει. Αντίθετα, μου λέει για ένα ντοκιμαντέρ που είδε σε μια τύπου-σαμουράι σχολή επιχειρήσεων, όπου οι φοιτητές πρέπει να τραγουδούν στις πολυάσχολες γωνίες του δρόμου για να ξεπεράσουν τις αναστολές τους.

"Ίσως αυτό να καταλήξει να είναι καλό για εσένα", λέει.

Τον εξέτασα προσεκτικά. Στην πραγματικότητα είναι πιο ωραίος από ότι πίστευα, όχι ότι θα είμαστε ποτέ κάτι περισσότερο από φίλοι. Με τα καθαρά χαρακτηριστικά του, τις ικανότητες του και τους πλούσιους γονείς, θα καταλήξει πιθανότατα να κατεβεί υποψήφιος στις εκλογές πριν από το Reunion μας: Δέκα χρόνια μετά.