Code Of Love (Season II)

ភាគទី ០២

*Moonkie ft Yeonjun sense

«អ្នកនាងមានគេមកដាក់ពាក្យធ្វើការ» Soo កូនចៅចំនិតរបស់ Moonkie
«ហៅគេចូលក្នុងមកចាំខ្ញុំសំភាស៍គេ»
«ចាសអ្នកនាង» Moonkie ក៏ដើរទៅតុមួយដែលមិនសូវ មានមនុស្សនៅជុំវិញនោះ

«សួស្ដីអ្នកនាងខ្ញុំ Kim Yeonjun អាចហៅខ្ញុំថា Jun បាន»
«Jun?!» Moonkie ហាក់ជាភាំងពេលលឺឈ្មោះនេះ
«អ្នកនាងគិតអីនឹង» Yeonjun ស្រែកហៅ Moon
«អរ! គឺអត់អីទេអង្គុយចុះមក»
«បាទ»
«អាយុប៉ុន្មានហើយ»
«25 ឆ្នាំ»
«ប្អូនខ្ញុំ 5 ឆ្នាំចាប់ផ្ដើមធ្វើការចាប់ពីរថ្ងៃស្អែកទៅ ទៅវិញចុះ»
«អេ!! ងាយយ៉ាងនេះអី»
«ខ្ញុំត្រូវការមនុស្សបន្ទាន់»
«ចឹងខ្ញុំគួរហៅអ្នកនាងថាយ៉ាងមិច»
«Moon បានហើយ» និយាយចប់នាងក៏ដើរចេញ
«មិននឹកស្មានថាងាយយ៉ាងនេះសោះតែក៏ល្អ Moon រយៈពេល 1 ខែខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យនាងស្រលាញ់ខ្ញុំវិញឲ្យទល់តែបាន»

«រកឃើញហើយ» Moonkie ដកសៀវភៅមួយ ក្បាលចេញមក
«ឈ្មោះដូចគ្នាមែន Jun អាចជាគេទេ ....អត់ទេៗ ម្នាក់នោះមើលទៅឡប់ៗ ចរឹតក្មេង គេមិចនឹងអាចជាអ្នកនិពន្ធប្រលោមលោកដ៏ល្បីទៅ»

*Writer sense

«ម៉ាក់អ៊ុំ» Linzy ឱនក្បាលគោរពដល់ Mochi ពេលដែល នាងដើរមក
«បងស្រី»
«aww! Suta នេះគឺ Linzy មែនទេ»
«ចាស»
«អីយ៉ា! ធំប៉ុននេះទៅហើយ កាន់តែធំកាន់តែស្អាត»
«ម៉ាក់អ៊ុំហ៎!!» Linzy និយាយទាំងអៀន
«មែនហើយបងលឺថា Linzy ទុកតែបញ្ចប់ការសិក្សាមែនទេ»
«មិនខុសទេ ខ្ញុំខ្លាចគេអផ្សុកទើបឲ្យគេមកមើលនៅក្រុមហ៊ុនបងថាមានអីឲ្យជួយ»
«អ៎!ចឹងទេអី Linzy រៀនចប់ផ្នែកអីដែល»
«ផ្នែក Design ~»
«គេមិនកាត់រកខ្ញុំសោះ មិនរៀនពេទ្យបែរជាទៅរៀនផ្នែកច្នៃម៉ូតសំលៀកបំពាក់ទៅវិញ»
«ចំណង់ចំណូលចិត្តខុសគ្នាណាអ្នកម៉ាក់» Linzy និយាយដោយកាន់ដៃម៉ាក់របស់គេ

«ពូកែរយល់ចិត្តណាស់ណ៎! នាងច្រម៉ក់ បងច្រណែនឯងដល់ហើយ» Mochi

«ខ្ញុំទេដែរគួរច្រណែនបង បងមានកូនដល់ទៅបីនាក់ហើយម្នាក់ៗ សុទ្ធតែនៅក្បែរបងមិនដូចខ្ញុំទេ កូនៗចេញទៅរៀននៅបរទេសតាំងតែពីអាយុ 10 ឆ្នាំ មកវិញក៏មិនសូវបាននៅផ្ទះ»
«ម៉ាក់ហ៎!!!» Linzy សម្លក់ម៉ាក់គេបែប cute
«បានហើយ Suta បងមានការនិយាយជាមួយអូនបន្ដិច Linzy ទៅដើរមើលសិនទៅ ថាចង់ធ្វើខាងអី»
«ចាស លាសិនហើយម៉ាក់ អ៊ុំស្រី» និយាយរួចនាងច្រម៉ក់នោះក៏ដើរទៅបាត់