Sol Yanım ~Serisi 1

21.İhanet gecesi

İyi okumalar...

Akşam vaktiydi .
Hava çok soğuktu.
Eldivenli ellerimizde, alışveriş poşetleri ile evin yolunu tutarken arkadaşımla.
Bu kez görmüştüm.
Lambalaların loş aydınlığında,yol ayrımında yürüyorlardı.Oydu.
Gerçekten o muydu?
Yanındaki de sarı cadıydı.
Sarı cadı mı?
Hayır olmaz, ama emin olmalıydım. Poşetleri elimden bırakıp arkadaşıma "beni burda bekle " dedim.
Sonra döndüm sesim titreyerek "ya da bekleme" dedim...

Issız yolun dikleştiği yerlerde birkaç merdiven basamağı vardı.
Sokak lambaları yolu iyi aydınlatmıyordu.Bazen etraf çok karanlık oluyordu.Kırk elli adım önümdeydiler.Arada bir özellikle karanlık yerlerde duruyorlardı. Ne yaptıklarını göremiyordum.
Onlar durdukça aramızda ki mesafe azalıyordu. Sonunda iyicene kapandı. Artık ne konuştuklarını duyabiliyordum.

"Bu akşam sizde kalsam olmaz mı? " diye sordu bir kız sesi.

"Hayır"diyordu  bir erkek sesi. "Sen aşağıda bekleyceksin çünkü evimde 4 erkek var."

Gülüşüyorlardı....

Sonra durdular.Birbirlerine sarılarak öpüşme  başladılar. Tam önlerindeydim.Yüzlerini görebiliyordum.Evet, oydu.
Dudaklarına sarıldığı kız ise sarı cadıydı.O an tek hissettiğim mide bulantısıydı , iğrenmiştim.

Önce sarı cadı gördü beni.Kollarını ondan ayırmadan geri çekildi. Sonra o da bana baktı. Göz göze gelmeye dayanamadım.Gerisi geri dönüp kaçmaya başladım. Arkamdan koşup , kolumu yakaladı.

"Bırak beni! " dedim sertçe. Ve kolumu çektim.

Kızgınlığım kolumu çekemem yada sertçe konuşmam değil, Bakışlarım yetiyordu kolumu bırakmasına.
Sesim öyle bir çıkmıştı ki sanki hiç tanımıyor gibiydim.Sanki bir yabancı dokunmuş gibi.O durdu ben koşmaya devam ettim.
Arkadaşım ne olduğunu sorunca "Beni  aldatıyormuş" dedim.

Donmuş vaziyette boş duvara bakıyordum. Dizlerimi göğsüme çekerek kucaklamıştım.Öyle ne kadar süre kaldım, bilmiyorum.
Saatler sonra yine aynı şekilde dizlerim göğsüme kollarım onları hala kucaklarken yatakta yan dönüp yattım.
Uzun uzun kısık sesle ağladım.
Gözlerim açık, karanlığı seyrettim....