Sol Yanım ~Serisi 1

3-Tanışma<<

İyi okumalar..♡♡♡

Hayali bir karanlığın içinde yürüyordum artık. Sanki biri dünya'nın ışıklarını kapatmıştı. Etrafımı görmüyordum. Neşem kaçmıştı. Ertesi gün kütüphaneye sırf onun iyi olduğunu görmek için gitmiştim. Orada değildi.Kimsye sormaya da cesaret edemedim.
Gelemeyecek kadar kötü durumda mıydı?
Belkide dersi vardır.
Belki sabah gelmiştir.
Belki haftanın bu günü zaten gelmiyordur.Her gün aynı satte çalışmak zorunda değildiki!
O gün kütüphaneye birkaç kez daha uğradım. Ertesi gün de ve sonra ki gün de. Ondan sonra ki gün ve daha sonra ki gün. Sonra ki gün'ün de sonra ki günü...
Ve oradaydı.
Yüzü iyi görünüyordu. Korktuğum gibi burnu yada başı salgılar içinde değildi. Sanki hiçbirşey olmamış gibi!
İçim biraz rahatlamıştı.
O iyiydi.
Artık uzaklaşsa mıydım?
Buraya onun ne durumda olduğunu görmek için geldiğime göre, artık gidebilirdim.
Ama ona bir özür borcum yok muydu?
Vardı tabi ki  !
Özür dilemek için estetik ameliyat mı olmasına sebep olmalıydım. Ya da beyin kanaması geçirmesine....
Bir halt etmiştim ve özür dilemeliydim.Ne olacaktı sanki oda bana mı aynısını yapacaktı.
Ya da beni polise mi vercekti, verir miydi?
Sonunda yanına geldiğimde, o anı bir rüya gibi hatırlıyordum.Beni fark edince kafasını kaldırmadan....

-Selam , naber.

Dedi .
Bana mı demişti.
Arkamı dönüp baktım ve bizden başkası yoktu.

-Sana dedim nazlı.

İsmimi biliyordu.Ama bunda bir tuhaflık vardı. Sanki hiçbirşey olmamış gibi konuşuyor ve kitapları diziyordu.Zaten onu ne zaman görsem bu işi yapıyordu. Kitapları diziyor. Hiçbirşey olmamış gibi. Acaba onu benim düşürdüğümden farkında degil miydi?

-İyidir senden?

Dediğimde...

-Bıraktığından daha iyiyim

Dediği an anlıyorum ki beni hatırlıyor ve başına gelenlerin benim yüzümden olduğunu biliyordu.
Ama niye kızmıyor?
Gerçekten özel biri galiba.Hiç mesele yapmamıştı bunu.Başkası olsa...
Artık onu daha çok tanımak istiyordum .

-Sana bir yemek ısmarlaya bilir miyim?

Dedim,1 adım atarak...

-Özür mü diliyorsun , bana mı öyle geliyor .?

Dedi, tebessüm ederek..

Yanaklarım sıcak olunca, kızarmaya başladığımı anladım.
Ne diyecektim ona ; evet aslında özür dilemek için gelmiştim. Fakat kendime yedirememiştim...
Ona bir yemek ısmarlayacaktım ve sorunu çözecektim.Niyetim bu muydu gerçekten?
Kimi kandırıyorum  ?
Onu tanımak için herşeyi yapardım .

-Evet ama yemekte özür dileyeceğim.

Bana bakıp raflara döndü tekrar .

-Peki o zaman kabul ediyorum.Nerde yiyeceğiz ve ne zaman.

Dedi, ve mor kaplı kitabı üst rafa yerleştirdi.

-İstersen hemen şimdi gidebiliriz.Okulun dışında bir yerlede yiyebiliriz.

Dedim..

Telefonunu çıkarıp saatine baktı...

-20 dakika daha burda kalmam gerekiyor.

Deyince ,hemen peşinden cevapladım...

-Olsun ben beklerim.

Dedim..

-Okulun yakınında ki bir kafeye geçsek daha iyi olur çünkü sınavlarım var ve ders çalışmam lazım.

Dedi..
Ve benim bütün hayallerim biraz olsada suya düştü..
Ama yinede bozmayarak..