Kash P.O.V
Agad kaming nakarating sa puntod ni ash parang kahapun lang kasama ko pa siya hayss kailan ko kaya mapapatawad ang sarili ko? Kong sana nakinig na lang ako sa kanya kasama ko pa siya ngayun Kong sana hinayaan ko na lang na sermunan niya ko edi sana masaya kami ngayung dalawa
"Kash wag mo na sisihin ang sarili mo, Hindi mo kasalanan, ang nag mamaneho ng sasakyang naka bangga sa inyo ang may kasalanan" agad na sabi ni kerin sakin
Yes alam Kong ang sasakyan yun ang may kasalanan nawalan daw yun ng preno kaya samin na bangga ang sasakyan niya
"Kasalanan ko din kuya Kong sana nakinig ako sa kanya Kong Hindi ako nakikipag kita sa lalaking yun edi sana nandito pa siya" malungkot na sabi ko
"Kash tama na yan wala kang kasalanan" seryusong sabi ni kuya k-fel
Hindi nalang ako sumagot alam Kong magagalit siya pag sinabi Kong ako ang may kasalanan ng pag kawala ni ash
"Kambal sana masaya ka man kong nasan ka, sorry ah? I am not good sister for you ng dahil sakin na wala ka patawarin mo sana ako, saka ash Hindi na muna ako makakadalaw dito ng ilang taon may pag kakaabalan kasi ako, alam ko naman na maiintindihan mo ako diba?
Saka wag ka mag alala kahit Hindi kita dalawin alam ko naman na kasama kita lagi, alam ko kasing nandito ka lang sa puso ko, ash miss na miss na kita"
Hindi ko na napigilang umiyak subrang sakit mawalan ng kakambal agad kong pinalis ang luha ko at lumingon sa mga kuya ko na nakatingin lang sakin
"Mauuna akong uuwi sa inyo sa pinas sumunod nalang kayo dun ah? Kayo na din mag enroll, iwan ko ba bat kailangan niyo pa mag aral eh graduate naman na kayo" mahabang wika ko sa kanila
"You know kash you need shining armor kaya kami pupunta dun beside wala pa namang trabaho dito" wika ni Keir
"At nandito si k-fel para tumawag pag may problema dito " dagdag pa ni Keighley
"Kaya ko naman kasi ang sarili ko" sabi ko sa kanila habang umupo ng dahan-dahan sa puntod ni ash
"Wala naman kaming sinabi na Hindi mo kaya mas mabuti talagang nandoon kami" pagpapaliwanag ni kerin
"Aish Hindi niyo naman ako kailangan protektahan ah?" Ng hahamun na sabi ko ayuko talaga na nandun sila aish
"Sabihin mo nga kash may boyfriend ka ba don na ayaw mo kami mag aral sa pinas?" Tanong ni Keir na seryuson
"Ghad! Wala akong bf dun! Tanungin niyo pa si Karen!" Sigaw ko pa
"Bat ayaw mo kami mag aral dun? Ayiee may bf ka na ba baby girl? Pakilala mo kami" nagbibirong sabi ni Keighley
"Tssss wala nga! Bat ba ayaw niyo maniwala? Ayaw ko lang kayo mag aral dun kasi alam kong malalaman nila kong sino ako" naka yukong sabi ko pa
"Bakit? Sino ka ba dun?" Tanong ni k-fel grrrr subrang seryuso niya!
"Ang alam kasi nila isang hamak lang ako na pobre at isang ordenaryong estudyante na nag tatrabaho sa restaurant"
"What?!/ano?!/f*ck! No way!" Sabay na sabi nilang apat
"Tika! Wala ba kayong alam? Akala ko alam niyo?" Naguguluhang tanong ko sa kanila
"Anong alam namin?! We thought nasa private university ka! " tanong ni Keighley grrr seryuso siya
"Hindi ba sinabi ni mommy sa inyo? Sabi niya alam niyo lalo na ang buong pamilya natin" agad na sabi ko
"Tssss walang sinabi ang mama mo, Hindi kami pumupunta sa bahay niyo Simula ng umalis ka" sabi ni kerin
BINABASA MO ANG
SUNSET
Teen FictionWhat if at the end of the day iiwan ka din pala ng lahat? lalo na ng taong subrang importante sa buhay mo? what would you do pag nangyari yun? iiyak ka ba? kakalimutan mo ang nasa itaas? sisisihin? o mag momove forward ka na lang for your own life...