Zawgi
ကားေမာင္းေနတဲ့အစ္ကို႔ကိုၾကည့္ရင္း ႏွလံုးသားေလးက လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္။ အစ္ကိုကေတာ့ခပ္တည္တည္ပင္ ျပံဳးေတာင္မျပေပ။ ေရေမာ့ေသာက္ေနေသာ အစ္ကိုဂြၽန္းက ၾကည့္ေကာင္းပါရဲ႕။ လူတစ္ေယာက္အသြင္ထက္ နတ္သားတစ္ပါးအလား။
႐ူးသြတ္တတ္မက္ဖြယ္ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ပင္။
ေခ်ာေမာလြန္းလွသည္။ သူၾကည့္ေနတာကို ရိပ္မိတဲ့အစ္ကိုကလွည့္ၾကည့္ၿပီးျပံဳးျပ၍ ကားကို ဂ႐ုတစ္စိုက္ေမာင္းေနခဲ့ေလသည္........။ သို႔ေသာ္သူကေတာ့အစ္ကို႔အျပံဳး
ေၾကာင့္ ေအာင္ႏိုင္သူတစ္ေယာက္လို ေပ်ာ္ရြင္ေနမိေလသည္။
"ေဂ်ာင္ကုဆင္းဒါကစားကြင္းေလ ကစားလို႔ရေအာင္ေခၚလာေပးတာ ဒီေန႔ေတာ့ေနရာႏွံ႔ေအာင္သြားရေအာင္.....လာ"
လက္လွမ္းေပးေနတဲ့အစ္ကို႔ေၾကာင့္ လူကတုန္ခ်ိခ်ိ။ တကယ္လားအိမ္မက္လားလို႔ ကိုယ့္ကိုကိုျပန္ၿပီးစမ္းသတ္ရတာအေမာ သိပ္ျပဳစားတာပဲ အစ္ကိုရယ္။ အစ္ကို႔လက္ကို
အားကိုးတစ္ႀကီးကိုင္လိုက္မိတဲ့ခဏ လိပ္ျပာေလးေတြ ခနၶာကိုယ္ထဲကတစ္ျဖတ္ျဖတ္ထြက္သြားသလို ခံစားရေလသည္။
"သရဲအိမ္ဝင္ရေအာင္ေဂ်ာင္ကု မိုက္တယ္အစ္ကိုက သေဘာက်တယ္......လက္မွတ္ႏွစ္ေဆာင္ေပးပါ"
လက္မွတ္မွာရင္းသူ႔ကိုလည္းေျပာရင္း သရဲအိမ္ဝင္ဖို႔ေခၚေနေသာအစ္ကိုေၾကာင့္ ေၾကာက္ရြံမႈေတြလြင့္စင္သြားသလို။
"ဟုတ္အစ္ကိုဂြၽန္း ကုကုဝင္ရဲပါတယ္"
"မေၾကာက္ပါနဲ႔အစ္ကို႐ွိတာပဲလာ"
အစ္ကို႔ရဲ႕လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေတြၾကား ယွက္ႏြယ္ေနတဲ့ သူ႔လက္ေတြေၾကာင့္ ရင္ခုန္မႈက အတိုင္းအဆမ႐ွိ။ လြမ္းေနေတာ့မွာပဲအစ္ကိုရယ္...။
သရဲအိမ္ဝင္ေတာ့ သရဲေတြျမင္ရင္ေၾကာက္စိတ္က ဖုံးဖိမရ အစ္ကို႔ရင္ခြင္ထဲသာေျပးဝင္မိသည္။အစ္ကိုကေတာ့ခပ္ဟဟရယ္ေနေသးသည္။ တကယ့္ကို အစ္ကို႔ရင္ခြင္ကေႏြးတာ......။
ဒီလိုနဲ႔တစ္ေန႔လံုးေလ်ွာက္သြားၿပီး ညေန၆နာရီေလာက္ေရာက္လာသည္။အိမ္ျပန္ရမည္ဆိုေသာအသိက ရင္ကိုနာေစသည္။ ေနာက္ဆိုအစ္ကိုနဲ႔မေတြ႔ေတာ့ဘူးလို႔ ကတိေပးထားခဲ့သည္မဟုတ္လား။ ကံေပပဲမို႔မတတ္ႏိုင္ေပ။ ဒီေန႔အမွတ္တရေတြကိုသိမ္းပိုက္ရင္း အစ္ကို႔ေ႐ွ႕ကေျပာက္ကြယ္ သြားေပးပါ့မယ္.......။
