'Aşkın İzi':2 ELBET BİR GÜN (Tamamlandı)

20. Bölüm

Güneşi,Kadir bir odaya koymuştu ardından da asiyeyi saçından savurarak getirmişti ve odanın bir köşesine atmıştı.

"AHĞ!"

asiye güneşi gördü  ve yanına gitti.

"Korkma annem bir şey yok.."

"yeter kotkuyorum artık,senden de korkuyorum!"

"güneş annecim özür dilerim ne olur affet beni kızım."

"konuşma benimle."

güneş bir köşeye geçmiş asiyeye yüzünü dönmüş konuşmuyordur.

"konuşmıyacaksın yani benimle?"

güneş cevap vermeden asiyeyi dinler,

"Ee peri kız biz nasıl kaçıcaz o zaman buradan,anne senin yardımın olmadn nasıl kaçacak sen?"

"Kaçmıcaz babam da bizi kurtarmayacak."
"Evet olabilir ama biz yine burada hapis mi kalıcaz annecim."
"Biz hep hapistik zaten anne!"
"Güneş yapma,"
"Sen git anne ben burada kalıcam tamam mı kaçmicam."
Asiye sarılmaya çalışmıştı fakat güneş istememişti.

Asiye'den:

(Hastane önünden başarıyorum.)

Ne oldu buran bende anlayamamıştım. Güneşe öylece bağırmıştım bir an,Kadirin bir an girmesi ve bizim kendimizi hapis bulması en kötüsü de artık yanlız olmam. Güneş bile yoktu benim yanımda artık.

Ona sarılmaya çalıştığımda istememişti çekilmiştim sırtımı duvara yaslayıp ağlamaya başlamıştım. Neydi bu yaşadığım benim artık!?
Bir an odaya kadir girmiş bi sinirle benim saçımdan tutmuştu .
"Anne.."
"Güneş kızım kapıyı kilitle saklan."

Beni yukarı odaya çıkarmıştı kapıyı kilitleyip vurmaya başlamıştı.
"Benden Kaçamazsın duydun mu beni sen benimsin!"

Kemerini çıkartıp vurmaya başlamıştı.
Artık acıdan duramıyordum en sonunda bayılmıştım ama acıdan değil kafamı vurmamdan.

Gözümü açtığımda hastanedeydim başım zonkluyordu.
Gözlerimi biraz daha açtığımda odada sadece kuzgun ve tahir vardı. Güneş yoktu! Kalkmaya çalıştım.

"Güneş nerede?!"
"Yenge dur dur!"
"Tahir güneş nerede dedim?"
"Tamam sakin ol asiye abla gelicekler."

Artık beni tutamıyorlardı serumu kolumdan çıkarmaya çalışmıştım.

"TAHİR BANA GÜNEŞİ GETIR"
Bu sırada kapı açılmış güneş içeri girmişti.

"Anne.."
"Kızım."

Güneşe sarıldığımda sanki her şey son bulmuştu..