'Aşkın İzi':2 ELBET BİR GÜN (Tamamlandı)

21. Bölüm - Böylece Gidemessin.

Asiye ve güneş hastane odasındaki Televizyonda beraber oturmuş bir şeyler izliyorlardı asiye kendini iyi hissettiğinden kalkmıştı.

Güneş durma asiyeyi bakıp duruyordu.

"Anne çok acıyor mu?"
"Hayır annecim sen hiç merak etme acımıyor ."

Asiyeden;

Güneş ile oturmuş televizyona bakıyorduk durma bana bakmadı ilgimi çekmişti aslında neye baktığını anlamıştım yüzüm deki ve elimdeki morluklara bakıyordu açıkta olan her yerdeki morlukları görebiliyordu.

"Anne çok acıyor mu?"
"Hayır annecim merak etme hiç acımıyor"

Bana sarıldığında biraz canımı yakmıştı. Aklıma mustafa gelmişti çok merak etmiştim.

...

Yazar'dan:

Asiye mustafanın yanına gitmişti kapı aralıklı mustafa bir şey yapmıyor sadece tavana bakıyordu ara sıra da gözleri doluyordu. Asiye kendini tutamamış içeri girmişti. İçeri girdiğinde mustafa doğrulmuştu ilk başta asiyeyi görünce şaşırmıştı.

"Asiyem"
"Yat sen ben gidicem zaten."
"K-kim yaptı bunu sana."
"Önemli bir şey değil ya ben alıştım artık."
"Bak hiçbir şey gördüğün gibi değildi."
"Tamam mustafa anladım..ama olmuyo yani biz senle bir daha bir araya gelemeyiz..sen aslı ile m-mutlu ol yuvanı kur,bende güneş ile nasılsam öyle olayım."
"Asiye saçmalama ben sensiz ne yaparım?! Yıllar sonra seni bulmuşken kaybedemem."
"Olmaz mustafa olmaz."
"Ne olmaz ya ne olmaz?!"
"Bak ben o yıllar önceki asiye değilim artık anla sende yıllar önceki mustafa değilsin!"
"Ne?"
"Ben senin gözlerinin içine baktığımda hiçbir şey göremiyorum bir mutluluk bir sevinç hiçbir şey sen eski sen değilsin. Artık sevdiği adam içini yaşayan bir asiye yok karşında! Kızı için yaşayan bir asiye var."

Asiye ağlayarak odadan çıktı kendi odasının önüne gelince kendini toparlayıp odaya girdi. Güneş  televizyon izliyordu.

"Kızım seninle bir şey konuşabilirmiyim?"
"Tamam."
Asiye televizyonu kapamış güneşin karşısına geçmişti.
"Biz buradan gidicez."
"neden ;("
"Çünkü öyle gerekiyor. Artik burada duramayiz."
"Babam?"
"Hayır baban gelmicek."
"Hayır ben gitmem!"

Güneşin ses tonu gittikçe yükselmeye başlamış asiyenin de gozleri dolmaya baslamisti.

"Babama yeni kavuştum zaten simdi sen beni babamdan ayırıcaksın."
"Kızım ama öyle gerekli."
"Hayır dedim."
"Tamam başka bir zaman konusucaz ama."

Güneş sessiz kalmış bir şey dememişti. Tahir gelmişti!

1 hafta sonra..

Asiyenin durumu kötü olduğu için bir hafta daha yatmıştı fakat bu gun çıkışıyordu.

"Tahir yengem sen bize yayla evini ayarlasan."
"Yenge olmaz öyle şey!"
"Olur olur."
"Yenge.."
"tahir lütfen."
"Ben bilmem yenge konakta kalcaksiniz."

Mustafa ve aslıda vardı ikisi birden çıkmışlardı. Güneş garip garip bakıyordu

Arabaya binmişlerdi ve konağa gelmişlerdi kimsenin sesi soluğu çıkmamıştı.

"Asiye.."
"Efendim?"
"Kıyafetlerini almak istersen odada var ama yıkamaları gerek 3 yıldan beri.."
"Sorun değil ben idare ederim..hadi Annecim gel."
Asiye ve güneş boş odalardan birine geçerler.

"Anne?"
"Efendim kızım."
"Babam ile o kadının çocuğu var mı?"

Asiye sessizce gülmüş ve mirıldanmıştı.
"Kim bilir belki de vardır.."