Into your hands (Martinez Series #1)

Chapter 2

Bret's POV

Maaga akong nagising dahil sa alarm clock.Tinignan ko ang orasan 5:30 in the morning. Bumaba na ako sa training room at nagsimulang gawin ang mga exercises.

Ganito na ang daily routine ko. I'm working out every morning 30 mins. to 1 hour to keep my body in shape. Nang matapos ko ang mga sets ay umakyat na ako sa kwarto at ginawa ang morning rituals ko.

"Sir kakain na daw po kayo ng breakfast." tawag ni Bernard ang right hand at kaisa isang pinagkakatiwalaan no Daddy.

"Susunod lang ako pagkatapos kong magbihis." tugon ko.

"Sige po sir." sagot niya at narinig ko ang kanyang mga yabag na paalis.

Nang matapos kong mag ayos at magbihis ay bumaba na ako at pumunta sa hapag kainan. Kami nalang pala ni Alexia ang wala. Sa aming pamilya ay nakasanayan na namin na sabay sabay kakain ng Breakfast.

Nagsimula na kaming kumain at nag usap usap kami tungkol sa ganap sa buhay at sa aming pag aaral. Habang kumakain ay nagsalita si Daddy.

"You need to be ready son. Dad will be here anytime from now." sabi ni Daddy na kinatahimik at kinagulat ng lahat.

O___O

Nakakabinging katahimikan ang bumalot habang kami ay kumakain. Wala ni isa ang naglakad loob na magsalita. Nang matapos ko ang pagkain na nasa plate ko ay agad akong tumayo at nagpaalam sa kanila.

"Alex, hihintayin kita sa kotse ko bilisan mo malelate tayo." seryosong tugon ko at bumaling kela Mom and Dad.

"I'll go now Mom and Dad."paalam ko at pilit na ngumiti at humalik sa pisngi nila.

^___^

"Ingat ka honey!" - Mom

"Drive safely son." - Dad

Naglakad na ako palabas ng bahay at dumiretso sa parking lot. Nang marating ko ito ay pumasok ako sa kotse ko at binuhay ang makina. Habang naghihintay ay 'di ko namalayan na lumilipad na pala ang isipan ko.

'What's the reason? 'Bat siya uuwi? Baka ano na namang mangyari!!'

>___<

'Hindi ko hahayaang mangyari ang nangyari 4 years ago.'

'Hindi siya basta basta uuwi sa pinas ng walang dahilan. The last the time na umuwi siya is 4 years ago at isang delubyo ang naganap.'

>___<

*PLAK*(Tunog ng pagbukas ng pinto sa kotse)

O___O

>___<

Hindi ko namalayan na nakapasok na pala si Alex sa passenger seat dahil sa kalutangan ko.

"Are you okay kuya?"nagtatakang tanong niya.

"Y-yeah I'm fine." nauutal na sagot ko.

"Hmm. Okay." sagot niya. Mambubusisi pa sana siya pero pinili niyang manahimik.

•___•

Sa ganitong pagkakataon ay naiintindihan ako ng pamilya ko. Dahil hindi ko matanggap ang nangyari at sa aming lahat ay ako ang mas na apektuhan. Ayokong may mawawala na naman at ako ang labis na nasaktan sa pagkawala niya.