Geri Dönüş.

Anılar ile Kıbrıs

Yatakdan yavaşca kalktım başım çatlayacak gibi ağrıyor kafamın içinde anılar tekrar yaşanıyorlardı sankı masanın üzerinde ki telefonumun saatine baktığım da akşam üstü 6:30 gösteriyordu ,Telefonu cebime koydum kapıyı açtım zaten direkt karşıma salon çıkıyordu salonun kapısı yok gibiydi yunus,asu ve hülya masaya oturmuş yemek yiyorlardı asu beni görünce ayağa kalktı yanıma geldi.

Asu:Aşkım korkuttun bizi iyisin değil mi bak en sevdiğin yemeği fırında tavuk yaptık gel benim yerime otur hayatım.(asu bunları derken lafa hülya ve yunusta karıştı).

Yunus:Kardeşim bak alkolü çok içiyorsun biraz toparla kendini sen böyle değildin dikkat et hadi yemeği ye sonra çıkar hava alırız.

Hülya:Aynen bora biraz hava almak hem sana hem bize iyi gelir öyle bayılınca korkuttuk.

Asu:Benim aşkıma bir şey olmaz taş gibidir yemeğini yesin palm beach'e doğru gideriz istersen hayatım seviyorsun oraları.(bunlar resmen benim daha öncesinde ayşe ile yaptığım şeyleri söylüyorlardı,sankı benimle dalga geçer gibi yerime oturdum dışarı cıkmak iyi fikirdi ayşeyi görürdüm belki hatta görmem lazımdı).

Bora:Tamam gideriz hadi bırakın rahat rahat yemeğimi yiyeceğim.

Sarhoş olmuştu bütün anılarım yemeğimi yerken bir an asu ile göz göze geldik kızın gözlerinin içi gülüyordu adeta ama benim gözümün önüne ise ayşenur geliyor sonra gözlerimi ondan kaçırıyordum üzülüyorum ona belki tanımasaydım ayşenuru daha önce kıbrıs'ta yaşamış olmasaydım bu olayları çok severdim belki de onu zaten yunus ve hülya için diyeceğim bir şey yok normal hayatım da hiç böyle arkadaşlarım olmamıştı,Hep böyle arkadaşlarım olmasını hayal etmiştim.

Bir yanğın vardı içimde sebebini bilmediğim canımı acıtan aslında gerçeklerim hayal olmuş hayallerim gerçek olmasıydı tabi ki ben bunları düşünürken bir yandan yemek yiyor bir yandan bizimkiler ile konuşuyordum farkında olmadan onları da kandırıyordum,Her neyse nihayet yemeğimi bitirmiştim kızlar hazırlanmaya gitmişti bizde yunusla konuşmaya başladık.

Bora:Yunus kardeşim bak bir şey söyleceğim ama aramız da kalacak söz mü ?

Yunus:Oğlum bu zamana kadar ne söyledin de başkasına söyledim ayıp ediyorsun kardeşız lan biz söyle.

Bora:Kardeşim sana garip gelecek belki ama benim o ayşenur denilen kızı görmem lazm sebebini sorma bizim kızlara çaktırmadan onunla görüşmem gerek.

Yunus:Hayırdır kardeşim bak bir sıkıntı yok demi seni severim bilirsin ama yengeye yamuk yapma bak asu da benim kardeşim sonuçta.

Bora:Yemin ederim kardeşim kötü bir şey yok sadece görmem lazım sebebini sonra anlatırım bak ayşenura yada arkadaşlarına mesaj at okulun arka kapısında beni beklesin sende kızlara bir şeyler uydur.

Yunus:Lanet olsun sana kardeşim peki tamam o zaman sen şimdi kapıdan çık git ben ayşenura mesaj atarım ama bak bir bokluk varsa ilk önce seni ben yakarım hadi git.

Bora:Saol kardeşim ben kaçıyorum hadi kolay gelsin sen halledersin seviyorum seni.

Ayakkabılarımı giydiğim gibi Kapıdan çıktım aslına bakarsanız ayşenura ne diyeceğimi de bilmiyorum merdivenlerden hızlı adımlar ile aşağı indim 2.katta oturuyorduk zaten apartmandan dışarı çıkınca apartmana tekrardan baktım mekan apartmanı yazıyordu o an yazıyı görünce gözlerim dolmuştu.

Hızlı adımlar ile apartmandan uzaklaşmaya başladım,Yolda yürüdükçe midene ağrılar saplanıyor ayaklarım titriyor yürümekte zorlanıyordum hatırlamadığım unuttuğum ne varsa tek tek aklıma gelmeye başlamıştı o sırada yunustan cep telefonuma mesaj gelmişti mesajda şunu yazmıştı.

(Yunus:Kardeşim ayşenura ulaştım seni dediğin yerde bekleyecek ders notu eksik v.s bir şeyler uydurdum kızları da bizim mekana götüreceğim seni orada bekleyeceğiz işini çabuk hallet)

Sevinmiştim ayşenuru görecektim o bana eskisi gibi duygular hissetmeyecek öyle gözlerinin içi parlayarak bakmayacaktı ama olsun görecektim bu bana yeterdi bu arada ilk defa uyumamak istiyordum yaşadığım o kadar olaydan sonra beni mutlu eden tek olay bu olacaktı neyse okulun arka kapısına gelmiştim onu bekliyordum artık kalp atışlarım hızlanmıştı.

Beklemeye başladım onu ayşenur gelince ona ne söyleceğim hakkında en ufak bir fikrim bile yok saçmalayacaktım anlayacağınız ve beklenen an geliyordu uzaktan geldiğini gördüm mavi tişort mavi kot pantolun uzun siyah saçları tombiş yanakları kalın çerceveli gözlükleri ile uzaktan geliyordu bana doğru bir elinde cep telefonu bir elinde ders notları vardı.

Yolun karşısındaydı o da beni görüyordu utanmıştı yanakları kızarmıştı benim ise gözlerim dolmuştu dokunsalar utanmasam ağlayacaktım hızlı adımlar ile yanıma doğru gelmeye başlamıştı ve artık yanımdaydı yüz yüze bakıyorduk gözümde bir anda canlandı bütün mazi Allahım bitmesin bu an diyordum ayşenur bana bora dediği anda gözümden yaşlar boşadı bütün anılar bütün hayatım yaşadıklarım göz yaşlarıma karıştı her göz yaşım kıbrıs'tan bana anılardı.

Devam Edecek....