Just like no one else(ქართული)

🌏თავი 11🌏

         იმ დღის მერე 1 კვირა გავიდა. მე და ნოა ერთად კარგად ვართ. უკვე შემიყვარდა. რა სასაცილოა როგორ შეიძლება ასე მალე ვიღაც შეგიყვარდეს. ეხლა კი მალე გამომივლის ნოა და წვეულებაზე წამიყვანს. კარებზე კაკუნია როგორც ჩანს ნოა მოვიდა. კარები გავაღე და ნოას ჩავეხუტე მანაც მომხვია ხელები. შემდეგ ნაზად მაკოცა. მანქანაში ჩავჯექით და წვეულებაზე წავედით. რომ მივედიყ საკმაოდ ბევრი ხალხი იყო და მუსიკაც ძამიან მაღალ ხმაზე იყო. ცოტა გავერთეთ და დავლიეთ. ეხლა კი წრეზე ვზივართ მე, ნოა, ნორა, ზაკი, კამერონი და ქეითი და სთუმს ვთამაშობთ. მე და ნოა ერთად ვზივართ ჩახუტებულები. კამერონი კი წინ მიზის. ბოთლი მე და კამერონს შორის გაჩერდა.
-აბა მია...ნოას ენდობი?-ეს კითხვა ცოტა არ იყოს მეუცნაურა.
-რათქმა უნდა ვენდობი. დარწმუნებული ვარ რომ ვიღაც ძუკნასტან არ მიღალატებს-ღიმილიანი სახით ვუთხარი მას კი ღიმილი სახეზე შეახმა. ნოამ შუბლზე ნაზად მაკოცა რაზეც ძალაუნებურას გამეღიმა და კამერონი გაამწარა.თამაშს როცა მოვრჩით ყველა სადღაც გაქრა ნორა და ზაკი ერთად წავიდნენ სადღაც ვერც ნოას და ქეითს ვხედავდი. კამერონი არც მაინტერესებდა. ნოას მოსაძებნად წავედი. მეორე სართულაზე ავედი და საძინებელი ოთახის კარები შევაღე. არც კი ვიცი ეს კარები რატომ შევაღე აქ ნოას რა უნდოდა მაგრამ რატომღაც ინტუიციამ მიკარნახა. ჩემი ინტუიცია მართალი აღმოჩნდა. ამ სანახაობამ სრულიად გამანადგურა. უკვე მეორედ ვხედავ როგორ კოცნის ჩემი შეყვარებული ქეითს. ნოამ დამავიწყა კამერონი და გული გული გამიმტელა. მაგრამ ამ წამს ისე დაამსხვრია რომ ალბათ ვერც ვერასოდეს გამთელდება . თითქმის ერთი წუთი ასე ვიდექი და ვერ ვმოძრაობდი. ვერც ვლაპარაკობდი. შემდეგ ძალები მოვიკრიბე და კარებზე დავაბრახუნე. ამ ხმაზე გიჟებიბით წამოხტნენ. ნოა დებილივით იყურებოდა ხოლო ქეითს კმაყოფილი სახე ქონდა.
-უიი მია რა სირცხვილია უკვე მეორედ მხედავ ამ სიტვასიაში.-მეორედ ხოო...არა ამას ვეღარ ავიტან.
-მოდი ეს სიტვაცია პირველისგან განსხვავებული იყოს. ვერ ვიტან ერთფეროვნებას.-ეს ვთქვი თუ არა ქეითს თმებში ვწვდი და ვახოხიალე. მანაც დაიწყო წიოკი. ნოა წამოხტა და შემი შეჩერება სცადა მაგრამ არაფერი გამოუვიდა. მანამ არ გავჩერდი სანამ საჭიროდ არ ჩავთვალე. შემდეგ კი კმაყოგილი გამოვედი ითახიდან. მაგრამ ნოა გამომეკიდა მე კი მას არც ვუსმენდი. უცებ ხელი ჩამჭიდა და შემომატრიალა. ხელი უცებ გავაშვებინე სახეში გავარტყი და გავეცალე. თვალები ამეწვა ტირილი მინდოდა მაგრამ აქ არა. უკან კამერონი ამედევდა.
-მია კარგად ხარ? რა გჭირს? მია...-მიყვიროდა მაგრამ არ ვპასუხობდი უბრალოდ მივრბოდი. ტაქსი გავაჩერე და სახლში წავედი. ჩემს ოთახში ჩუმად ავიპარე. არ მონდოდა ბეიკერებს გაეგოთ რომ ვიტირე. მთელი ღამე ვფიქრობდი მომხდარზე. უკვე მეორეთი. მეორეთი მოხდა ასე. აქ გაცერება აღარ მინდა. ყოველი კუთხე ან კამერონს მახსენებს ან ნოას. კიდე კაი სკოლა აღარაა. სადმე უნდა წავიდე. ეგრევე ლილი გამახსენდა. ის ჩემი ძველი მეგობარია. საკმაოს ახლოს ვიყავით სანამ მამაცემი დაიღუპებოდა. მერე ჯონამ მასთან კომტაქტი ამიკრძალა. რამდენიმე დღის წინ ვწერდი. თავისთან დამპატიჟა. ჯერ სახლში შემდეგ მი აგარაკზე. უარი ვუთხარი მაგრამ ჯობია ეგლა დავთანხმდე. ეგრევე ოთახიდან გამოვვარდი და ბეიკერებთან მივვარდი.
-როდის დაბრუნდი?-მკითხა სინტიამ
-წეღან
-ასე მალე არ გელოდით-მიტხრა დილანმა
-რაღაც მიმდა გთხოვოთ
-გისმენთ
-ჩემმა ძველმა მეგობარმა მთელი ზაფხული თავისთან დამპატიჟა და შეიძლება წავიდე?-საწყალი თვალებით შევხედე ორივეს. ცოტა ყოყმანის შემდეგ დამთანხმდენენ. ეგრევე ლილის მივწერე. ძალიან გაუხარდა. ხვალ უკვე მივდივად აქედან. ვეღარც ნოას დავინახავ და ვეღარც კამერონს. დავისვენებ ცოტა ხნით.
მეორე დღისით ადრე ავდექი ბარგი ჩავალაგე, მოვწესრიგდი და ეხლა ნორას ველოდები. გუშინ მივწერე და ყველაფერი მოვუყევი. აი კარზე კაკუნია ალბათ მოვიდნენ. მივდიცარ და კარება ვაღებ. იქ კი ნორა არ დგას...
     -აქ რა გინდა? საერთოდ აქ რა ნამუსით მოხვედი?-ვეკითხები კარებთან ატუზულ ნოას. ეხლა ვამჩნევ რომ ძალიამ ნაცემია.
-ბოდიშის მისახდელად მოვედი
-შენი ბოდიში არაფერში მჭირდება
-ვიცი მაგრამ მაინც ბოდიში ყველაფრისთვის. მართლა მიყვარხარ უბრალოდ დავთვერი და ვეღარ მოვზომე.
-შენი ბაბნიკობა სასმელს დააბრალე ეხლა...ესე ბინ გაგალამაზა?
-კამერონმა
-ვიინ? რაა?
-ხო კამერონმა. რო წახვედი ეგ ამოვიდა მაღლა ეგრევე მოხვდა ყველაფერს და მერე ალბათ შენც ხვდები რა მოხდა.
-კი სახეზე გეტყობა რომ უიმედო მდგომარეობაში იყავი...ეხლა კი წადი ჩემი სახლიდან და ჩემმა თვალებმა აღარასოდეს გნახოს გაიგე. ვუთხარი და კარები ცხვირწინ მივუჯახუნე. 5 წუთში ისევ ზარის ხმა გაისმა. აი ეს კი ალბათ ნორააა...მივედი და კარები გავაღე. სულ რატომ ვცდები?!
-კამერონ აქ რა გინდა?
-მაინტერესებდა როგორ იყავი.
-ნე ნერბიულობ კარგად ვარ. შეჩვეული ვარ ასეთ სიტვაციაში ადრეს ვყოფილვარ.
-ის ასეთი სიტვაცია არ იყო
-შენ წარმოიდგიბე და ზუსტად იგივე იყო. დაიჯერებ?! გოგოც იგივე იყო.
-მაგრამ რაღაცით განსხვავდება.
-რითი?
-მაშინ ბიჭი დამნაშავე არ იყო.-ეს თქვა და წავიდა. ვერაფერი ვეღარ ვუთხარი ისე გაეცალა ჩემს სახლს. ამდენს ვერ გავიძლებ. არ შემიძლია. ვიგრძენი როგორ მომაწვა ცრემლები. მაგრამ თავს ვიკავებ. ულვე იმ დონეზე მინდა რომ ვიტორე თვალები მეწვის და თავი მისკდება. მინდა დაგროვილი ბრაზი ამოვანთხიო. უცებ საკუთარ თავს ვეღარ ვერევი და შუა ოთახში ვიკეცები. ვტირივარ და ვყვირივარ. ყვირილისგან რიმ დავიღალე თავს უკვე კარგად ვგრძნობდი. უბრალიდ გული მტკიოდა. აღარ ვიცოდი რა გამეკეთებინა ან რას ვგრძნობდი კამერონის მიმართ. მიყვარდა თუ არა?! ეხლა წავსულიყავი კამერონთან თუ არა?! ბოლოს მაინც გადავწყვიტე რომ არ წავსულიყავი. თან ვერც ვხვდები ისევ იგივეს ვგრძნობ თუ არა. ფიქრები კარის კაკუნმა გამაწყვეტინა. იმედია ნორაა თორემ ალბათ გავგიჟდები. კარები გავაღე და იქ ნორა იყო.
-მია რა გჭირს შენ რა იტირე?-სახლში შრმოვიდნენ მე კიდე კარრბი დავკეტე. ეგრევე ტირილი ამივარდა და ჩავიკეცე მაგრამ ზაკმა დამიჭირა.
-როდესაც მგონია რომ ყველაფერი კარგადაა და აღარაფერი მოხდება მაშინ მთელი ზრაპარი მთავრდება. ყველაფერი ირევა. რატომ ხდება ეს ყველაფერი. მაინც და მაინც მე რატომ უნდა ვუტანჯებოდე. არადა მეგონა რომ ყველაფერი უკეთესად იქნებოდა. მეგონა რომ აღარაფერი მოხდებოდა ცუდი. მაგრამ შევცდი როგორც ყოველთვის. ჯერ იყო და ჯონა მაწამებდა სახლში ნორა კი სკოლაში. მერე მამაჩემი გარდაიცვალა და ეს ყველაფერი უფრო სასტიკი გახდა. მერე ჩემი ავარია მოხდა და გავიგე რომ ნასვილები ვარ. მერე ბეიკერებთან მოვხვდი და ყველაფერი უკეთესობისკენ შეიცვალა ნორა და კამერონი გავიცანი და ორივე შემიყვარდა. მერე კი ისევ ჯონასთან დამაბრუნეს. ისევ იგივე მეორდებოდა. შევხვდი ჩემს ნამდვილ მშობლებს და მათ პირში მითხრეს რომ არ ვჭირდებოდი. შემდეგ აქ დავბრუნდი და ვნახე თუ რომ კოცნიდნენ ჩემი შეყვარებული და ქეითი ერთმანეთს. შემდეგ კამერონმა აქეთ მე გამლანძღა. შემდეგ დეპრესია. შრმდეგ ნოა გამოჩნდა. მაგრამ რათგინდა მაგანაც გული გამიტეხა. საერთოდ რატომ დავიბადე? რომ უსასრულოდ დავუტანჯო? ამდენს ვეღარ გადავიტან. აღარ შემიძლია. თან მივხვდი რომ კამერონს ვერ დავივიწყებ. ის ჩემი პირველი და უკანასკნელი სიყვარულია. და ყოველთვის ასე იქნება. მაგრამ ამის შესახებ მას არ ეცოდინება...