Film bittiği gibi avm den hızla çıktık. Çıkışta bir dondurma aldık. Aslında yağmurda yağıyordu. Fakat umrumda değildi. O görüntüyü unutmalıydım. Anlamıyorum kasıtlı olarak mı yapıyordu?
Ayrıca San'ın sonda söylediği söz:
'Eğer gözlerini açarsan sana değer veren biri olduğunu görürsün!'
Ne demek oluyor bu?
Çok kurcalamayacağım.
San la aynı yoldan gitmemiz gerekirken ben uzun yolu seçip gezmek istediğimi söylemiştim.
Yürürken arkadan biri omuz atmıştı. Ve sayesinde artık dondurmam yoktu.
'Önüne baksana ayı- Jongho...'
'Ayı mı? Gerçekten mi?'
'Lütfen siktir git.'
Hıçkırıklarım başlamıştı...
'Hadi ama seni bu kadar üzmüş olamam.'
'Jongho...'
'Efendim?'
'Lütfen siktir GİT!'
Yine ağlayacaktım ama yağmur bahanem olacaktı.
'Lütfen Siktir Git!'
Elimde kalan külahı yere atıp arkamı dönüp koşmaya başlamıştım. Gözyaşlarım durmuyordu. Ellerimin tersiyle silmekten yanaklarımın kızardığını hissediyordum.
En sonunda yorulup dizlerimin üstüne çökmüştüm. Ara bir sokağa girip sakinleşmeye çalıştım.
Tabii ki ne kadar sakinleşebilirim ki.
Önümde ki Nike ayakkabıları gördüğümde tekrar 'Lütfen Siktir Git!' diyebilmiştim. Çünkü şuan hiç gücüm yoktu.
Fakat o beni dinlememiş yanıma oturmuş o da sırtını duvara vermişti. Ve bir şemsiye açmıştı.
'Neden gitmiyorsun diğer insanlar gibi? Neden? Neden beni alıştığım gibi bırakmıyorsun? Neden beni üzüyorsun?'
'Hey sakin ol. Ben o değilim. Sadece sakin ol.'
Bu ses tanıdıktı...
Kafamı göğsüne koyup gözlerimi kapatmıştım. Çamur olan pantolonumundan telefonumu çıkarmak istedim fakat yerinde yoktu.
Ve o yine bana yardım etmişti. Benim ona hiç bir zaman yapmadığım gibi. Bu çocuğa daha şimdiden çok şey borçluyum.
'Hadi üşütmene izin veremem. Kalkta evine git hadi.'
'Biraz daha kalsam olmaz mı?'
'Hava buz gibi ve sen kalmak mı istiyorsun? Saçmalamayı kes haydi kalk.'
İtiraz etmedim. Daha doğrusu edemedim. Etmeye bile gücüm yoktu...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Evimin önüne geldiğimizde fazlasıyla teşekkür edip eve girdim.
Eve girince ailem çalıştığı evde değillerdi. Sıcak bir duştan sonra rahat kıyafetlerle televizyon izlerken uyumak kadar mükemmeli var mıdır bilmiyorum.
O sırada yorgunluğun verdiği ve karanlık odada televizyonun ışıkları gözümü yormasından dolayı gözlerim kapanmaya başladı.
×××××××××××××××××××××××××
Merhabalar, küçük bir duyuru yapmalıyım. Son bölümü sildim(ne kadar umrunuzda) ve bu bölümün de sonunu değiştirdim. Çünkü saçma gelmişti(fazlasıyla). Eğer konu hakkında bir tavsiyeniz varsa yazabilirsiniz.(ve siz asla bana destek çıkmadınız thanks)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rainbow Smile|woosan
FanfictionDediği şey yüzümde bir gülümseme oluşturmuştu. 'Ben sanırım teklifini... Kabul ediyorum.' İlk yaptığı şey bana sarılmak olmuştu. Bende ona sarılmıştım... ~~~ Başlangıç tarihi:[13.03.2020] Bitiş tarihi:[09.08.2020] Bitti... En azından şimdilik.