sessiz haykırış

1.bölüm

Sabah gözlerimi evde yükselen sesler yüzünden açtım hırkamı üstüme giyip hızlıca merdivenlerden indim salonun aralık olan kapısından kafamı uzaltıgımda amcamlar ve babaannem tartışıyorlardı artık normal gelmeye başladığı için umursamadan mutfaga gittim damla yengem masada oturmuş meyve yiyordu

KARACA = günaydın yenge ne oluyor yine sabah sabah ev çalkalanıyor

Damla = klasik amcanlar işte yine rahat durmuyorlar sultan annede dayanamadı sonunda müdahale ediyor

Karaca = şaşırmıyorum bile artık durmaları gerektigini ne zaman anlıcaklar

Damla = aman Karaca boşver sen annem hakkından gelir onların sen yemegini ye sultan anne yemiş erken kalkıp içerdekilerinde iştahı kaldığını sanmıyorum

Karaca = sen yedin mi bir şeyler aksatmıyorsun dimi ögünlerini

Damla = ya sen benden fazla düşünüyorsun ama benim bebegimi kıskanıyorum bak

Karaca = yenge ya öyle mi demek istedim

Damla = şaka canım şaka ben cümali amcanın yanına gidiyorum çocuklarla da kavga etmesin şimdi

  Yengem mutfaktan çıkınca aç olmadıgımı hissedip kendime kahve yaptım fincana koyup yavaş yavaş içtim kendi evimde esir gibi yaşadıgmız için fazlasıyla boş sayılıcak vaktim vardı aslında artık alışmıştım yaşıtlarım gibi normal bir   hayata sahip degildim hep tehlike altındaydık eskisi gibi kızamıyordum başımıza gelenler verdiğimiz kayıplar yüzünden normal gelmeye başlamıştı korkmaları mutfakta sıkılıp odama çıkacağım sırada babaannemin Karaca diye seslenmesiyle adımlarımı salona yönlendirdim

Karaca = efendim babaanne

Sultan = akşama hazırlık yapın misafirlerimiz var yemege

Karaca = tamam babanne

Yamaç = anne onlar misafir olmicaklar bu eve bir adım dahi atamazlar

Sultan = kendi evime çagırdıgım misafire karışmak kimin haddine ben son sözümü söyledim üstüne bir şey demek istiyen var mı.?

     Babaannemin tavrına karşılık kimse sesini çıkarmadı ama yamaç amcam her zamanki gibi kapıyı çarpıp gitti bakışlarımı amcamlara çevirince Salih amcam göz kırptı ortam müsait olmadıgı için sadece gülümsedim neden bilmiyorum ama Salih amcam her zaman daha sıcak kanlı geliyordu bana karşı hatta bazen babamdan bile fazla amcamlar salondan çıkınca salonda fazlalık gibi ayakta dikildigimi fark edip mutfaga geri döndüm ilk dolu olan bulaşık makinesini yerleştirdim ve kirlileri makineye dizdim kapı sesini duyunca kapıya koşup açtım karşımda saadet ablam ve minik İdris vardı İdris beni görünce saadet ablamın kucağından bana dogru atıldı kucağıma alıp

Karaca = hoşgeldiniz abla 

Saadet = hoşbulduk kuzum misafir varmış akşama salih dedi ben de yardıma geldim malum damla yorulmasın diye el sürdürmezsin sen ona

Karaca = ben hallederim ama sen yormasaydın kendini başında zaten küçük afacan var

Saadet = ben o küçük olan belaya razıyım kızım asıl tehlikeli büyük olan

  Gülüşüp saadet ablamla mutfaga geçtik kucağımda ki İdris mızmızlanmaya başlayınca saadet ablam bıkkın bir bakış attı

Saadet = Karaca ablacım senin odanda uyusa olur mu

Karaca = tabi ki hatta ben uyuturum paşamı sen içerdekilere bir gözük ben gelmeden başlama ama işlere

Saadet = çok sagol kuzum bu çocuk bizim evde cin gibi buraya gelince böyle uyuyor