Destiny pala tayo

d e s t i n y 1

DESTINY PALA TAYO Trailer ----->

****

"Boo, ikakasal na ako sa iba."

Halos maiyak na ako. Natatakot ako na baka masaktan ko siya. Hindi ko na alam ang gagawin ko kapag nawala itong taong mahal na mahal ko.

Ayokong makasal sa iba, sa iba na hindi ko kilala.

Pero paano? Paano ko ipaglalaban itong nararamdaman ko? Tatakas ba kaming dalawa?

Napatingin ako sa kanya, tahimik lang siya at malalim ang iniisip.

"Go. Marry him."

TAE! TAO BA SIYA?!

.

.

.

Chapter 1

-=BRIDE na me?!?=-

Music pa more!

♫ ♪ ♫

Earphones2x lang ako ngayon. End of class na kasi, kaya magsaya tayoooo! SUMMER. YEAH. AHA. ALRIGHT!

"You."

Nabingi yata ako sa full volume ng music ko, hindi ko namalayan na tinuro na pala ako ng Ma'am ko.

Tinanggal ko kaagad ang earphones ko, at napatayo.

ANEE BEHH? MAGTATAPOS NA NGA ANG KLASE, TAPOS NGAYON PA TALAGA AKO PAGAGALITAN! 10 MONTHS AKONG NAGPAKA GOOD GIRL DITO SA ALL GIRLS SCHOOL NA TO, TAPOS NGAYON PA!? NGAYON PA TALAGA?! TSK!

"Go home, your mom needs you." kalmadong sabi ni Ma'am.

Pinauwi nga ako ni Ma'am Forest (Galing no!? gubat na gubat!?), wala namang nangyari sa akin pero pinapasabi kasi daw ng mommy ko, ito na sana ang pinakamasayang araw sa buong buhay ko ang SUMMER pero dahil sabi ng teachers (teachersss talaga kasi, kalat sa buong school na pina uwi ako. Ang sikat ko tologo!) na umuna na akong umuwi doon ako nawalan ng gana, halos kinakabahan ako sa bawat paghakbang ko sa hagdanan, may gumugulo sa aking isip kung ano na naman ba ang gagawin ni mommy sa sarili niya.

2nd Week ng wala si Daddy, hindi siya kumain for 5 days kaya ayun nagkasakit siya.

1 year na, doon naman siya nag suicide, (teka? suicide ba ang tawag pag naglaslas ka?) nawalan siya ng maraming dugo noon, kaya isinugod siya sa Hospital namin,

Ang Hospital namin ang tanging natira sa aming property, ang mommy ko ay Doctor kaya nga nagtaka ako kung bakit di niya gamutin ang sarili niya. -____-" Gamutin nalang sana niya ang puso niya na mag move on hindi naman as in mag move on, pero may buhay pa naman siya, may kamay, may paa, bakit di nalang siya mamuhay ng walang problema at tanggapin nalang na wala na si Daddy.

Its been 3 years since wla na si Daddy, bagsak na lahat ng company namin..3 sa states, 2 sa Korea , 5 dito sa Pinas.

At dahil nga pina-excuse na ako ng teachers namin ngayon kahit last day na ng pag aaral, hindi ko na alam ang gagawin ko kapag nagpakamatay na si mommy!

Grade 11 na ako at natural na mag ge-Grade 12 na sa pasukan...

Pangalan?

Sophia Marie Morgan, 17 years old, nag iisang anak, at Daddy's Girl pero dahil dun sa accident parang galit ako sa mundo bakit siya pa ang nawala? Bakit siya pa na siya na lang ang nagmamahal sa akin? Gusto kong hanapin ang mga sagot, but I think, para sa akin...

Nahanap ko na ang sagot, ang pansinin ako ni Mommy, ang mahalin niya ako katulad ng pagmamahal niya kay Daddy.

Honestly, hindi kami close, tanging sinasabi niya sa akin.

"Kain ka na...Tulog ka na..."

HELLO!?! -______-

Pauwi na ako ng school and pag akyat ko ng room tumambad sakin si Mommy at sinalubong ako ng yakap..nagulat naman ako dun!

Natuwa naman ako at hindi siya nag suicide, okay lang ang mukha niya. Niyakap niya ako bigla, and I just hug her back.

at may binigay siyang papel.

O____________________________O

"No way mom!!!!!!!"-sigaw ko

dali-dali akong bumaba ng stairs at umupo sa living room..at si mom sinundan ako,, at tinabihan ako.. ako (halos mwala buhok ko dahil sa inis, palagi ko itong kinumot-kumot at hinila-hila)

kailangan ko ba talagang gawin ang bagay na ito?

"Anak, this is the only way, para maibalik ang company natin, pasalamat pa nga tayo, dahil akala natin eh wala ng chance, pero God save us!"

"Mom?? I can't believe it!"

Di ko akalain na ganyan kayo Ma!

"Please do understand."

"Understand!? So Paki explain nga sa mukha kong maganda, kung ano ang pumasok sa isipan mo at bakit mo ako ipapakasal sa....STRANGER!?"