Tahsin bey yoluna devam etti. Ben ise hala yerdeki karelere bakıyordum. 'Ne yapacağım' diye düşünürken kapı açıldı. İrem yanıma geldi.
"Ayaz, ne oldu?" bana tereddüt ederek bakıyordu. Yüz ifademi ona belli etmemek için değiştirdim. Ama bu durum benim için de çok zordu gerçekten.
"Hiç, Mucize gayet iyiymiş."
İrem'in dudakları sola kaydı. Sol kolunu omzuma koyup konuşmaya başladı;
"Teşekkür ederim Ayaz. Mucize benim her şeyim." kolunu omzumdan çekip bana ufak gülümsemesiyle yeniden baktı.
"Ö-önemli değil, neyse ben gideyim. Mucize'nin bir kaç gün dinlenmesi gerek bu arada."
"Tamam."
Ben yavaş adımlarla arkamı dönüp ilerlemeye başlamıştım. Mucize'ye bunu söyleyemezdim ama ne yapacaktım bilmiyordum... Söylemesem de ölecekti ama söylesem de üzüntüden, stresten mahvolacaktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TEK UMUT
Ficção Adolescente"Ben etrafimda tek bir kişinin olmasını istiyorum!" Çok öfkeliydi. Öfkeli olmasının sebebi ben miydim? Nefes alış verişlerimizi şimdi daha iyi duyuyordum. Gözlerim masmavi olan gözlerine bakarken ne olduğunun farkında bile değildim. "ve şimdi...gid...
