zaman çabuk geçiyor artık yanlızlığa alışmıştım zor gelmiyordu bana aşk kelimesini unutmuştum sevgi kelimesini unutmuştum güzel olan herşeyi unutmuştum yavaş yavaş diyer insanlara benzemiştim ben onlara benzedikçe onlar bana saygı duymaya başladı demekki bu hayatta sav insan ezilmeye mahkummuş günün birinde oyle bi karar aldımki kendi kendime bi insanı ezmek bu kadar kolaysa neden bende onları ezmiyim...????? 1 2 yıl kendi köyümden uzak oldum başka bir yere dövüşmeyi savunmayı öğrenmek için uzaklara yol aldım ve tekneyle öbür diyara gitmek için topladğım paraları hepsini beni öbür diyara götürmek için verdim ve çine yakın bi yerde ada gibi bi yere bıraktılar beni ve şans işte adayı gezdim ve bi kaç insan vardı hemen hemen 6 ayım o insanların yanında geçti ilk gittiğimde biraz korktular benden ama kötü biri olmadığımı anladıklarında beni yanlarına aldılar ve beslediler bende onların dillerini bilmediğim için onlara her gördüğüm nesleri soylüyordum ve onlarda bana onun ne olduğunu soylüyorlardı 6 ay içerisinde yeniden doğmuş gibiydim ve onlara çok minnettardım ve hayatımda ilkkez bana boyle güzel davranan insan gördüm ama ne yazıkki benim gitmem gerekiyordu ve onlara benim dövüşmeyi öğrenebilceğim bi yer varmı dedim oda çinin yuan hanedanına gitmemi söyledi ve orda arkadaşının bi dedesi dövüşme sanatını öğrettiğini söyledi ve bana bi yazı yazdı bunu sakın açma ve bunu sadece benim o arkadaşıma götür onun ismi suyiang ona götür ve o gerisini halleder dedi bende yola çıktım yuan hanedanına gittim ve o adamı aradım gördüğüm herkeze suyiang ı tanıyormusunuz diye 2 3 gün aradım ve günün birinde bi adamın tekine çarptım ve özür diledim acaba dedim suyiang ı tanıyormusunuz dediğimde güldü napcaksın onu bende ona bi mesaj getirdim amcamdan hangi amcan diyince soo amcam dedim ve direk tuttu kolumdan....
