ปิ้งรักรุ่นพี่ คนนี้ ที่ฉันรัก

เพ้อ

กริ๊ดดดดดดดดดดดดด

เสียงกรี๊ดบรรดาสาวๆที่ส่งให้กับรุ่นพี่สองหนุ่มหล่อ

หนึ่งในนั้นมีผู้หญิงหน้าตาน่ารัก

ที่อยู่ในกลุ่มบรรดาสาวๆ

และยืนมองอยู่ด้านหลังสุด ส่งยิ้มหวานด้วยความรักและชื่นชม

เธอรู้ตัวดีว่าเธอทำได้แค่นี้จริงๆ

.......................................................

"ลูกอม ไปเร็วๆ มัวแต่เคลิ้มอยู่ได้ เดียวก็ไม่ทันหรอก"

เมย่า เพื่อนในกลุ่มฉันสกิด เรียกสติฉันเนื่องจากเห็นฉันส่งยิ้มให้พี่มีโอ

"ไหวไหมลูกอม" ตังเมเพื่อนอีกคนในกลุ่ม เอามือปัดไปมา หน้าฉัน

"เมื่อไหร่จะได้คุยน้าา ขอแค่คำเดียวก็พอ"

ฉันพูดอย่างมีหวังเล็กๆ ด้วยความที่ฉันเฝ้าติดตาม และหลงพี่เค้ามาตั้งนาน ก็อยากจะทีโมเม้นท์ที่ได้ใกล้ชิดบ้าง

อร้ายยยย นึกแล้วฟินเฟ่อร์

"ทั้งๆที่แกก็รู้ว่ามันไม่มีวันเป็นจริง"

เมย่าพูด คัดความตั้งใจฉันซะจริงๆ

"ฉันรู้ๆ เพียงแค่เค้าสบตาฉัน และรู้ว่าฉันมีตัวตนอยู่บนโลกนี้ ก็มากพอแล้ว"

ฉันพูด และนึกน้อยใจตัวเอง

ที่ทำได้เพียง แอบมองอยู่ห่างๆ

"พอๆ หิวข้าวๆ ไม่เบื่อหรอตามแต่ผู้ชายเนี่ย"

ตังเมบ่น เธอมีรูปร่างอวบ ไม่ถึงอ้วน ชอบกินจุ จึงบ่นหิวๆๆบ่อยๆ

"ไปกินกัน.. ฉันก็หิว" เมย่าเริ่มออกอาการ

"แต่ว่า.. " ฉันยังพูดไม่จบ เมย่าก็พูดขัด

"ไม่มีแต่ มานี้" และยัยสองตัวก็ลากฉันออกจากตรงนั้น อย่างรวดเร็ว..