แสงแดดส่องหน้าต่างบานน้อยข้างที่นอน
คราบน้ำตายังคงติดที่แก้มฉัน..
เมื่อคืนราวกับฝันร้าย ใช่ แต่มันคือเรื่องจริง
ฉันมองดูนาฬิกา.. เก้าโมงสิบห้านาที
สายมากเลย ปกติพี่มีโอจะมาปลุกกินข้าวนิ
ทำไมวันนี้ถึงไม่มา
ฉันเดินลงบันไดมา
มองห้องโล่ง.. ไม่มีข้าว ?
ไม่มีคน... เงียบมาก
แล้วพี่มีโอไปไหน
แก๊กกกก..
เสียงเปิดประตูดังขึ้น
พร้อมร่างพี่มีโอ กับ เชอรรี่ออกจากห้องนั้งเล่น
นี้มันเกิดอะไรขึ้น?
"มองอะไรนังเด็กโง่ ไม่เคยเห็นคนพึ่งทำภารกิจเสร็จหรอยะ"
ยัยเชอรรี่พูดว่าฉัน ที่ยืนทำหน้างง
พี่มีโอมองฉันแค่แวบเดียว
และมองลงมาที่มือของฉัน
แต่ก็แค่มองและเดินแยกออกไปห้องน้ำ..
"หึ! ทีนี้ก็รู้ไว้ซะด้วย ฉันเมียโอ"
เชอรรี่แสดงท่าทีอย่างชัดเจน และหมั่นใจ
นี้แสดงว่าเมื่อคืนพวกเค้าแอบมีอะไรกันหรอ
"พี่มีโอ ! นี้คืออะไรคะ?"
ฉันหมดความอดทน ถามพี่มีโอออกไป
พี่มีโอออกมา และมองฉันนิ่ง..
"ก็บอกไปแล้วไงยะ ไม่เข้าใจหรอ"
ยัยเชอรรี่ยังพูดไม่หยุด
ฉันหมดความอดทนกะนังนี้เต็มที
หมั่นใส้เว้ย -*-
"อมไม่ได้ถาม!"
ฉันตะคอกกลับไป
"แต่ฉันจะตอบ!"
เชอรรี่ตอบกลับมา ยัยนั้นยืนกอดอก
มั่นใจอะไรขนาดนั้นยัยบ้า
"หึ ก็แล้วไง อย่างพี่รี่ก็แค่ผู้หญิงริมทาง"
ฉันปรอทแตก ตอกหน้ายัยเชอรรี่เน่ากลับไป
"นี้แกด่าฉันหรอ" ยัยเชอรรี่เต็นเด้าๆ
"ใช่ ผู้หญิงอะไร๊~ อ่อยผู้ชายถึงบ้าน"
ฉันแกล้งทำเสียงยี้ย้วนกวนประสาทกลับไป
"แก!" ยัยเชอรรี่จะเข้ามาตบฉัน
แต่พี่มีโอมาช่วยไว้ก่อน
"พอเถอะ รี่กลับบ้านไปซะ"
พี่มีโอพูดเสียงนิ่ง
"ชิ" ยัยเชอรรี่หยิบกระเป๋าและเดินกระแทกเท้า
ออกจากห้องไป
"พี่อาบน้ำนะ หาไรกินเอา วันนี้คงไม่กลับ"
พี่มีโอพูดและเดินเข้าห้องน้ำไป
ส่วนฉันก็ยืนนิ่ง และไว้อาลัยกับความรู้สึกตัวเอง..
..นี้มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้
ทำไม..
CZYTASZ
ปิ้งรักรุ่นพี่ คนนี้ ที่ฉันรัก
Romansถ้าฉันเป็นเพียงรุ่นน้อง.. ...ที่แอบชอบรุ่นพี่ ทำได้เพียงแค่มองดูอยู่ตลอดๆ และวันนึ่ง.. ฉันก็ได้อยู่ใกล้เค้า อัลไลจะเกิดขึ้น ฉันนี้ก็สตอร์เบอร์เก่งซะด้วยสิ><