ปิ้งรักรุ่นพี่ คนนี้ ที่ฉันรัก

ฝันสลาย

เล่าย้อนความไปสักหน่อย

วันที่ฉัน จะกลับบ้าน ฉันเห็นยายแก่ๆคนหนึ่ง

กำลังจะข้ามถนน และเค้าตาบอด

รถเยอะวิ่งกันได้วุ่นวายสมกับอยู่ในเมือง  และป้าเค้ากำลังจะโดนรถชน

ฉันพยายามวิ่งไปให้ทันแต่ไม่..

..มีคนมาถึงก่อนฉัน เค้าคนนั้น หน้าตาดีมาก รูปร่างก็เพอร์เฟค เค้าคนนั้นคือ พี่มีโอ รุ่นพี่ในคณะฉันเอง เค้าช่วยจับคุณป้าที่กำลังโดนรถชน ให้พ้นกับรถ และนั้นคือ..  จุดเริ่มต้นของความรักของฉัน.

..................................................

"ลูกอมวันนี้จะไปไหน"

เมย่าถามฉัน หลังจากที่เราไปกินข้าวเสร็จ และกำลังเดินออกมหาลัย

"ฉันจะไปส่งพี่มีโอ" ฉันตอบไปอย่างอารมณ์ดี ทุกๆรนคงงงกันละสิ คริคริ เดี่ยวฉันเฉลย

"ส่งอีกแล้วหรอ ?" ตังเมถามฉัน

"จ้า ก็เป็นห่วง" ฉันตอบกลับไป

แหม่ๆ มันก็ต้องมีบ้างละนะที่จะเป็นห่วง

"เฮ้อออ แล้วแต่เธอแล้วกัน"

เมย่าพูดด้วยความปลง เพราะเธออยากให้ฉันรีบกลับบ้าน

มากกว่ามาตามส่งคนที่ไม่รู้จักกัน

แต่ฉันรู้จักเค้านะ >∆<//

"จ้า เจอกัน". ฉันบอกลาเม่ยาาและตังเม

เป้าหมายของฉันในทุกๆวันคือ...

...การแอบไปส่งพี่มีโอ ฉันเดินตามทางและไปเรื่อยๆจนถึง
ตึกที่พี่มีโอเรียน  วันนี้ดูคนจะน้อยผิดจากปกตินะ

พี่เค้าอยู่ไหนละเนี่ยะ ปกติทุกวันพี่เค้าจะลงมาแล้วนี้น้าาา

อืมมมม น่าแปลกจัง

ฉันมองๆไปเรื่อยๆ

นั้นไง !  พี่มีโอสุดหล่อของฉัน กับ พี่ต้อง เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของพี่มีโอ

ภารกิจของฉันคือ แอบตามพี่เค้าไปส่งให้ถึงรถ  ฉันทำทุกวัน และฉันก็ไม่เคยเหนื่อยเลย กลับมีความสุขมากๆด้วยซ้ำ

"มีโอๆๆ "

เสียงหวานๆดังขึ้น และเมื่อหันไปตามเสียง ก็เห็นผู้หญิง รูปร่างสูง หุ่นดี หน้าตาสะสวย คนหนึ่งเดินเข้ามาหา พี่มีโอ เธอใส่ชุดนักศึกษาค่อนข้างรัดรูป ดูท่าทางจะแรงน่าดู..

..ประเด็นคือ เค้าเดินมาแกะแขนพี่มีโอ

ซึ้งพี่มีโอนั้น ไม่เคยปล่อยให้ใครได้มีโอกาสได้ใกล้ชิดง่ายๆ พี่มีโอไม่ใช่คนแบบนั้น แล้วยัยนั้นมันเป็นครายยยยยยยย

แล้วผู้หญิงคนนั้นคือใคร..  ? ใคร ใคร

ในระหว่างที่พี่มีโอ พี่ต้อง และผู้หญิงคนนั้น พูดคุยกัน สนิทสนมและหัวเราะแลดูมีความสุข

ฉันที่หลบมองอยู่หลังเสาร์

ก็ทนดูต่อไปไม่ไหว  ตาร้อน คล้ายน้ำตากำลังจะไหล

เหมือนๆสิ่งที่ฉันได้สร้างมาตลอดนั้น

มันหายไปกับตา ฮื่อออออ

ฉันไม่น่าหลงรักพี่เค้าเลย ทำไมฉันไม่เชื่อเพื่อนนะ โอ้ยยยย เจ็บที่ใจชมัดเลย โลกทั้งใบของฉัน กำลังจะหายไป

ทั้งๆที่ในใจของฉัน ก็รู้ว่าไม่มีสิทธิ์

แต่ฉันกลับคิดฝืนมัน ฉันเหมือนจะตาย

มันอึดอัดจังเลย

ฉันมั่วแต่คิดอะไรไปเรื่อยๆ เดินออกมาจากเสา โดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น...  แม้กระทั้ง รถที่วิ่งมาด้วยความเร็ว และฉันไม่ทันระวัง. ด้วยความตกใจที่รถกำลังจะชน

วูบ~~  ภาพที่ปรากฎต่อหน้าฉัน ดับลง

........................................

ปริ๊ดดดดดดดดดดดดด

เสียงรถบีบแตดังสนั่น

เรียกความสนใจต่อคนรอบข้างเป็นอย่างดี  รถกำลังจะชนผู้หญิงคนหนึ่ง...  เธอหลับตา พร้อมน้ำตาที่ท่วมหน้า

ในวินาทีที่ทุกๆคนต่างตกใจ
เพียงไม่กี่เมตร รถก็จะพุงชนร่างบาง

แต่รถนั้นเบรกทัน. เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดด.

ร่างบางล้มไปกับพื้น ไม่ใช่เพราะโดนชน

แต่เธอสลบลงไปด้วยความตกใจ

ไทยมุงเริ่มก่อตัว แต่ไม่มีคนช่วยเธอเลย

เสียงกระซิบดังขึ้น และไม่กี่นาทีนั้น

ก็มีผู้ชายคนหนึ่ง อุ่มเธอออกจากไทยมุง