ปิ้งรักรุ่นพี่ คนนี้ ที่ฉันรัก

นางร้ายกำเนิด

ในช่วงเวลาที่หนังฉายนั้น ฉันแทบไม่ได้ดูเลย เรียกว่าสติไม่อยู่กับตัว

คิดเอาสิขนาดหนังจบ ฉันยังไม่รู้เลย
เพราะมัวแต่คิดถึงยัยเชอรรี่บ้านั้น และเรื่องที่แพรพูดอีก ปวดประสาทจะแย่

"อมม ปกติเวลาที่อมไม่ได้ไปวิทลัยอมทำไรอ่ะ"

แพรถามหลังจากที่เราอยู่บนรถ แพรกำลังสตาร์ทเครื่องเพื่อกลับบ้าน

"ปกติอมอยู่กะเพื่อนๆตัวแสบนั้นละ ตอนนี้คุยๆแชทกันแต่ไม่ได้เจอ"

ฉันตอบกลับไป คิดถึงยัยเมย่ากับตังเม เพื่อนซี้โลกแตกสุดๆ

"ทำไมละ แพรกลัวอมเบื่อไปหากันใหม"

แพรถามด้วยความเป็นห่วง

"ไม่หลอกอมสนุกดี เพื่อนๆอมเค้าไม่ว่างหรอก มีเวลาส่วนตัวกัน"

ฉันตอบกลับไป ถึงยัยพวกนั้นว่างก็ไม่ไปหรอก

ฉันโดนจับได้ว่าอยู่กับพี่มีโอยัยพวกบ้านั้น
ต้องอกแตกตายแน่ๆ

"อ่อ.. จ้ะๆ แม่อมจะกลับวันไหนอ่ะ"

"อีกนานละจ้ะ ครั้งนี้ธุระสำคัญกับแม่มาก"

ฉันตอบแพรกลับไป แต่.. ไม่รู้ว่าพี่มีโอจะกลับบ้านหรือยัง..

หรือ.. โดนยัยเชอรรี่นั้นจับปล่ำไปละ

ยัยนั้นดูร้ายๆอยู่ (.\/.)

"อ่อๆแพร เชอรรี่เนี่ยะเป็นอะไรกะพี่โอหรอ"

ฉันถามแพร ให้ได้ข้อมูล เพื่อฉันจะคิดหาวิธีกำจัดยัยเชอรรี่เน่าทิ้งซะ

"อ่อ แค่ผู้หญิงอ่อยผู้ชายอ่ะ แพรไม่ปลื้ม"

แพรพูดพรางทำหน้าย่น

"นั้นหรอ"

งั้นฉันก็เล่นสนุกได้สิ รู้จักฉันน้อยไปละ

"ทำไมหรออม?" แพรถามพร้อมทำหน้างง

"ป่าวจ้ะ ถามไว้เฉยๆ"

เธอไม่ต้องรู้หรอก หลังจากนี้ ลูกอมหวานๆคนนี้ จะกลายเป็นหวานซ่อนเปรี้ยว คอยดู