Bugün en baş'a gitmeye karar verdim, anımarımı anlatmaya ilk okuldan başlıyacağım.
Sıradan bir perşembe günüydü işten çıkıp okula gitmiştim, dersteyken hocamız kızının ne kadar başarılı olduğundan bahsetti, olimpiyat sınavların da yüksek başarı yaptığını, özel okulların bedava burs verdiğini üstüne üstlük para verdiğini söyledi, yani anliyacağınız öve öve bitiremedi, benim de kızımın dersleri çok iyi olsa ben de överdim tabi. Tayfun abi, kendi hayat hikayesini anlatmak istemişti, ben o cesareti bulamadım tabi ama sizlere anlatmaya karar verdim. Tayfun abi ilk okuldayken dersle hiç bir alakası olmazmış, orta okulda okuldan kaçar, lisede zaten şutlanmış okuldan. 8 senedir lise okuyan nadir kişilerdendir. Bana gelirsek, ben 1. sınıfta tam bir teroristtim karsı sınıfla kavga çıkartır bir birimize suluk falan atardım, hatırlıyorum da ilk yumruğumu karşı sınıftan sandığım ama bizim sınıfa yeni gelen bir çoğuga atmıştım, sınıf hocamız çok otariter bir hocaydı vururdu falan, çocuga ne oldu dediğin de benim gözlerimin içine bakmıştı tabi benim bacaklarım titriyor, cocuk kapıya çarptım dediğin de içim ferahlamıştı. Çıkışta aferin beni satmadın hep böyle ol bile demiştim, çocuğuz tabi. Hoca ilk ödevini vermişti türkçe dersin de güzel yazı konusu altın da bir sayfa yan çizği (/) yapın demişti, ben tabi pratik zekaya sahip olduğum için elime cetveli alıp bütün sayfayı cillop gibi yapmıştım, ailem benim üzerime o kadar çok düşmedi, düşdüysede ben çok özgürlükçü bir insanım. İlk kopyamı da birinci sınıfta çekmiştim, hoca önümdeki kocaman kitabi görmüştü ama bir şey dememişti, hep pratik zekam yüzünden işte bunlar. Eve matamatik ödevi verilmişti, almıştım elime babamın hesap makinasını hemen bitirmiştim, kim uğraşcak üşengeciz bir kere. Öyle böyle ne bir taktir ne bir teşekkür alarak ilk okulu bitirdim tabi bunun yanin da 6. sınıfa kadar 8 kere okul değiştirdiğim de var tabi. Kenarmahalle okulların da okudum hep hiç dershaneye gitmedim, bir keresin de babam 7. sınıfta yaprak test almıştı, cevaplarını saklamıştı, ben de okul çıkısın da kırtasiyeye gidip bunun cevapları yoktu içinde diyip yenisiyle değiştirmiştim, babam hadi test yap dediğin de bir iki soruyu bilerek yanlış yapıyodum ki anlaşılmasın diye ama anlıyodu, zaten o günden sonra test kitabı falan almadılar bana. Bütün suç benim mi şimdi, bir sevemedim şu okulu özğürlüğümü kısıtlıyordu bir kere, hep dersten kaçardım ilk okulda, kalemin ucunu bilerek kırar kalem açmaya giderdim çöp kovasına. Ben başarısız bir insan değildim, notlarla ölçülen bir hayatım vardı sadece, kesinlikle kendimi avutmuyorum, hangi çocugun aklına yan çizgiyi cetvelle çizmek gelir ? Hep kısa yolu seçtim, hala çarpım taplosunu ezbere bilmiyorum, bir ara babam çok üstüme düşmüştü kemal sunal filmini izlemiştim kağıdı hocanın masasına yapıştırıyordu, ben de babamın saat kaç da evin neresin de olucağını bildiğim için ufak bir hesaplama yapıp kağıdı balkon da tavana yapıştırmıştım, babam sorduğun da düşünüyormuş gibi yapıp okuyordum, bir süre sonra babam gülmelerim den farkedip baktığın da beni dövmüştü, sonra oda üstüme düşmeyi bıraktı. Aslın da ben pratik yoldan çok şey kazandım, ama okul yönünden çok şey kaybettim, pişmanmıyım ? Asla. Bir gün kitaplıkları karıştırırken babamın asker de tuttuğu defteri gördüm, bir şiirler yazmış çok güzel, o günden sonra ben de ufak tefek denemeler yapmaya başladım ve aşk şiirin bahanesidir derler ya o oldu, işte burdayım. Yalın ayak, ucu kırık bir kalem, siz güzel insanlar ile birlikte.
