BEWILDERED LOVE

CHAPTER 3: Back in Real Life

CHAPTER 3: Back in Real Life

*AUDREY'S POV*

Pilit kong kinakalimutan ka, Pero hindi ko talaga kaya. Gustong kong magmahal ng iba, pero kahit subukan ko, ikaw parin ang nakikita.

*FLASHBACK*

"Audrey, Sorry! Hindi ko sinasadyang magkagusto sakanya. Ayaw ko sanang lokohin ka-----"

"Carl, Okay lang naman saakin na mahal mo siya eh. Wag naman ganito. Wag mo naman akong iiwan ng ganun ganun nalang. Mahal kita Carl!"

"Mahal din kita pero-----"

"Mahal mo naman pala ako pero bakit kailangan mo pang pumunta sakanya? Mas matagal angpinagsamahan natin Carl. Please, don't leave me."

"Pero mas mahal ko siya Audrey. Sorry pero yung pagmamahal ko sayo ay parang sa pagiging kaibigan nlang. Mahal niya din ako Audrey. Sana hayaan mo kaming maging masaya."

"Hindi ka ba masaya saakin para maghanap ka pa ng iba Carl? Di pa ba sapat yun Carl? Sabihin mo saakin! Ano bang meron sakanya na wala ako ha?" di ko napansin, tumutulo na pala ang luha ko.

"Mas mahal ko siya kesa sayo, Audrey!"

Sa mga sandaling yun, natigilan ako. Para akong batang umaasang babalik pa ang lobo ko na nasa himpapawid na. Sana pala hindi nalang kita minahal, kase ngayon. Nahihirapan ako, samantalang ikaw, masaya? Sakanya!

"Anak, okay lang yan. Makakahanap ka rin ng mas better sakanya."

"Pero siya ang mahal ko. Hindi ko kayang mawala siya." umiiyak nanaman ako.

"'Wala na tayong magagawa kung mahal niya yung babae, tanggapin ko nlang na hindi kayo yung para sa isa't-isa."

I just keep on crying. Di ko alam kung kaya ko ba talaga na kalimutan siya.

"Tahan na anak. Sometimes you've got to smile and walk away... Hold your tears in and pretend like you're okay. Makakalimutan mo din siya."

"Sana nga po mama."

"Anak, Learn to give up if you think you've already done your part. Goodbye is not an ending, but a beginning of a love you deserve to have. "

"Ma, mahirap kalimutan ang taong naging parte na buhay mo."

"My dear audrey, The past is just another page of the book of our lives. Turn the page and start again. "

-end of flashback-

Siguro nga tama si mama. Sobra sobra na'kong nagpapaka tanga kahit alam kong hindi na talaga siya babalik. For me, It's time to Let go and Move on.

Campaign Period na pala namin next week. And guess what? Tatakbo ako bilang President ng school. Dejoke lang. Hahaha! Tatakbo ang isa pa naming kaibigan as the president of this school. Nakakatuwa naman kasi kinuha nila ako as there campaign manager, syempre. Matatanggihan ko ba ang kaibigan ko? Natural hindi. :) Medyo hindi ko parin pala close ang iba kong kaklase, lalo na ang boys. Syempre, naging busy ako kakapilit sa sarili kong mag move-on so hindi ako nageentertain ng suitors pero ngayon, to think that I'm already ready in entering a serious relationship. Magiging open nalang ako at tatanggap ulit ng manliligaw. Akala niyo wala ng mangyayari sa buhay pagibig ko noh? Hahahaha!

Babalik na din ang Audrey na kilala ng lahat sa pagiging pasaway, makulit, madaldal, maligalig, palatawa, matakaw at malib*g. Oops! Di naman sobra, pag kasama lang naman ang mga kaibigan ko. Hehehe. Ibang-iba sa Audrey ngayon na laging tahimik at malungkot.

 "I should be getting back my real life from now on."

yan ang mga katagang nasabi ko sa sarili ko pagkatapos kong maalala ang sakit na naramdaman ko sa mga panahong yan. Pero....

 What if? Bumalik siya.......

----------------------------------------------------------------------------------------------------------