BEWILDERED LOVE

CHAPTER 2: Regret

CHAPTER 2: Regret

*STEPHANY'S POV*

Naaawa na talaga ako sa bestfriend ko, Tuwing makikita niya si Carl, lagi nlang siyang natatahimik. Pero syempre, nakakaramdam naman ako no, alam kong nasasaktan parin siya sa break-up nila. Kung hindi ba naman kasi gago tong si Carl at pinakawalan pa si Audrey, edi hindi ko sana nakikitang malungkot tong si bie.

Uwian na. I was waiting for my boyfriend kase sabi niya we're going to have our date. OhEm! I'm so excited. Syempre, namiss ko yun noh, magkaiba kase kami ng school. Antagal niya, infairness. Eto  namang si bestfriend nakaupo lang sa tabi, gosh. Kung idedescribe ko siya ngayon, para siyabatang napaka spoiled na hindi pinagbigyan ng mom niya sa gusto niya kaya umiiyak. But wait,may lumapit sakanya.

"Are you okay?" rinig kong sabi nung lalake sakanya sabay abot ng panyo.

tinignan lang siya ni audrey, ganyan talaga yan, suplada. Pero hindi ko na narinig mga pinagusapan nila ang umalis na rin yung boy at syempre dumating na din ang boyfriend ko.

"Hon!" rinig ko pang sigaw niya. :"">

"Sorry, traffic kase eh. So tara na?" dagdag niya pa.

"Wait lang. Lalapitan ko lang si Audrey, mukhang lugmok nanaman ang lola naten."

"Isama nalang natin siya para naman gumaan gaan ang loob niya." Yan ang nagustuhan ko sa boyfriend kong si Kean, napaka maalalahanin niya saakin at pati sa taong malalapit saakin.

"Osige. Bie, tara na. Kain tayo! Treat ni Kean."

"Susunod nalang ako."

"Ano ka ba naman bie. Tara na kase, please?!"

At sawakas sumama na siya. Nandito na kami sa T.G.I Fridays to have our lunch. Si bestfriend, ganun parin ang itsura.

"Bie, Ano ka ba naman, move-on!"

"Ano bang ginawa kong kasalanan para ipagpalit niya ako sa iba? :'(" then she cries.

"Bie, tanga lang siya dahil pinakawalan ka niya, Move-on!'

"Hindi ko kaya. Matagal ko ng gustong subukan pero di ko magawang makalimutan siya. Lagi kong hinihintay na babalikan pa niya ako.' she's still crying. Nahihirapan ako para skanya.

"Bie, STOP hoping too much, it will hurt yourself in the end! Move on before the condition turns too bad for you to move..."

"But I can't! The worst thing about saying goodbye is having to do it everyday. "

Hindi na'ko sumagot pa dahil alam kong mas masasaktan siya. Kung pwede lang burahin sa mundo si Carl, gagawin ko. Maiwasan ko lang nakikitang nagkakaganito ang bestfriend ko

.

"Bie, kain ka na. Pumapanget ka talaga kapag umiiyak ka. Di bagay sayo!"

"Ano ka ba hon, Dapat ilabas niya lang yang luha niya para naman hindi siya mahirapan."

"Eh sa kung ayaw kong nakikita yung bestfriend kong nahihirapan eh."

"Kaya nga kelangan niyang ilabas yung luha niya para mabawasan yang dinadala niya."

"Hon, mukha kang bakla na nagbibigay ng advice, Hahaha! Nakakatawa ka."

Nagulat kaming dalawa ng magsalita si Audrey....

"It's time! Tama na ang pagiging tanga ko. Kailangan ko ng mag move-on at maghanap ng bago."

"Go for it bie! Be strong! I'm here to support you."

*AUDREY'S POV*

Siguro naman, time na para maging masaya ako diba? Tama lang naman na kalimutan ko siya diba? Para naman magkaroon ng chance ang iba na mahalin ko sila at ng hindi narin mahirapan yung mga tao sa paligid ko tuwing nakikita nilang malungkot ako.

Afterwards, I smiled. Natatawa na din ako sa dalawang to, Nagtatalo na dahil malungkot ako. So I decided na kausapin nlang din sila.

"It's time! Tama na ang pagiging tanga ko. Kailangan ko ng mag move-on at maghanap ng bago."

    Kahit masakit at mahirap, kakayanin ko, para sainyo.

"Go for it bie! Be strong! I'm here to support you." sagot naman ng bestfriend ko. Masaya talaga ako dahil lagi siyang nandito para saakin.

 ----------------------------------------------------------------------------------------------------------