Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Rüzgarlı Güzel bir sonbahar sabahı. Rüzgarın ağaç yapraklarını uçurduğu gibi saçlarımı savuruyordu. Havada güzel bir koku vardı. Bu bana huzur veriyordu. Rüzgar bana göre özgürlüğü simgeler. Dertlerimize güzel bir soğukluk gelir, rahatlatır bizi. Hayallere dalmamız için bize bir düş kapısı açar. Ben hep gerçek hayatı yaşamaktansa hayal kurmayı tercih ederim. Bu fazla uzun sürmeden annemin sesini duydum.
Anne: Ela yeterince hava almadın mı? yemek hazır.
Annem beni duymasada kısık bir sesle geliyorum dedim. Yemek sofrasına oturarak kardeşimin imalı bakışlarını farkettim. Ne demek istediğini anladım. Ve ceylanını yakalamış çita edasıyla tabağıma saldırdım. O da aynı şeyi yaptı ve gülmeye başladık. Üstüm biraz yağlanmıştı, tabi yere düşen tabakla beraber annem baya sinirlenmişti.
Anne: Tam 17 yaşındasın ama halla kardeşinle oyun oynuyorsun. Ne zaman sorumlulukları olan bir genç kız gibi davranmaya başlayacaksın.
Yaşadığımız son değişik 3 gün için az bile kızmıştı.
Ela: Anne ona bakarsan Mert benden 1 yaş küçük. Ayrıca 17 yaşına girmem Benim hâla çocuk olmadığım anlamına gelmez.
Belkide bu biraz saçma olmuştu.
Anne: Kendine hâla çocuk dersen yarın gideceğin okulda epey sorun yaşayacaksın. Sen odana geç ve üstünü değiştir. Ben buraları temizlerim.
Her ne kadar sinirlenseler de anneler çocuklarına kıyamıyorlar galiba. Annem de sıkılmış olmalıydı. Babamla boşanmasının ardından 3 gün geçmişti ve yeni bir yere taşınmamız zor olmuştu. Ayrıca yarın gideceğim yeni bir okul konusunu hâla kabullenebilmiş değildim. 12. sınıfta okul degiştirmek pek mantıklı görünmeyebilirdi. Üstümü değiştirdikten sonra yarın için uygun bir elbise baktım. ... Sabah uyandığımda yanı başımda annem bekliyordu. Bana bakarak:
Anne: Hadi kalkma vakti okula geç kalacaksın. Hemen hazırlan beraber gideceğiz.
Ela: Buna hiç gerek yok anne. Tek başıma gidebilirim.
Anne: Hayır ilk günde seni ben götürmek istiyorum.
Ela: Anne hayır. bu çok komik olur gelmeni istemiyorum. En azından bu gün benim dediğim olsun.
Istemeyerekte olsa kabul etmişti. Annem beni özenle hazırladıktan sonra çıkarak okul otobüsüne bindim. Okula geldiğimizi hiç farketmemistim. Bu çok kısa sürmüştü. Inerek okula girdim. Kimse yoktu evet biraz geç kalmıştım. Okul gayet güzel ve büyüktü. Içeri girerek 2. Kata çıktım ve müdürün odasına girdim.
Ela: Merhaba ben yeni gelecek öğrenciyim.
Müdür: Merhaba hoş geldin. Ismin Elaydı degilmi.
Ela: Evet efendim.
Müdür: Gel sana sınıfını göstereyim.
Önümden yürüyerek beni sınıfa doğru götürüyordu. Nedense biraz heycanlanmıştım. Bir yerde durarak içeri girdi bende aynı şeyi yaptım. Öğrencilere bakarak konuşmaya başladı: Müdür: Merhaba gençler. Okulumuza Mersinden Istanbula gelen yeni bir arkadaşınızla tanışın. Eminim ki en kısa sürede buraya alışacaktır.
Önde oturan kumral çocuk
-Ama ben emin degilim.
Diyerek güldü. Ondan sonra sınıfta gülmeye başladı. Ben şaşırmıştım. Biraz daha bekledim. Çok tuhaf öğrenciler vardı. Bazıları bana öfkeyle bakıyordu. Bazıları dalga geçercesine gülüyordu. Ifadesiz sadece bir kaç kişi vardı. bu tuhaf hareketlerinin kaynağı kendilerine yeni eğlence arayan şımarık çocuk tipi öğrencilerin olmasıydı. Müdür daha fazla uzatmadan çıktı ben de oturmak için boş bir yere doğru yürüdüm fakat uzun saçlı kurnaz bir kız:
-Burası dolu başka bir yere geç dedi.
Itiraz etmeden başka bir yere geçmek için yürüdüm. Gözüme ifadesiz olan çocuk takıldı yanına geçecektim ki vazgeçtim. En arkada boş bir yere oturdum. Sonradan pişman olmuştum oraya geçmediğim için fakat daha doğru oldugunu düşündüm. Tenefüs zili çaldığında hemen dışarı çıkmak için yürüyordum ki arkamdaki ses buna engel oldu
Ben onlara baktıktan sonra önüme doğru bir adım attım ama bir şeyi görememiştim.. .... Acabaneyigörmemişti. Tahminleriniziyazabilirsiniz:) Beğenmeyiunutmayınız.
