REMEMBER

U💜

"İtalya mı ? Nereden çıktı şimdi bu taşınma işi "dedi kook sinirlenmişti

"Artık burada kalmak istemiyorum kook taşınıp yeni bir hayata başlamak istiyorum belki bi moda okuluna girerim ha ne dersin" dedim

"Avukatlık peki bu senin hayalindi " dedi ikna etmeye çalışır gibi

"Evet kazadan önce öyleydi kook hem sende gelmek ister misin" dedim ona doğru eğilerek

"Hayır kore hukuku ve italyan hukuku uyuşmuyor biliyorsun orada açıkta mı gezeyim bu delilik olur " dedi

"Hayat kısa ömrünün sonuna kadar bir ofiste suçluları yada haklıları savunarak mı geçireceksin ah hadi ama kook sen bundan daha fazlasını yapabilirsin" dedim
(avukat olmak isteyenler yolunuzdan dönmeyin Türkiyede yaşıyoruz avrupaya açılma gibi şansımız yok extrem durumlar hariç dmxmdmd )

"Kes saçmalamayı ben adaleti sağlıyorum ve sende öyle " dedi cidden kızmıştı

"Hayır gideceğim gelirsen gelirsin kook " dedim kollarını önümde bağlayıp

"İtalyanca bilmiyorum" dedi pes etmiş gibi

"Ama ingilizce biliyorsun hem ben biliyorum öğrenene kadar seninle korece ve ingilizce de konuşmam ve kokayca öğrenirsin ha ?" Dedim
Liseyi italyan ekollü bir kolejde okumuştum kook daha sıradan bir lisede okumak istemişti alengirli işlere gelemezmiş

"Lila bu çok büyük bir sorumluluk yeterli paran bile olmayabilir sen git işleri yoluna koyup gelirim " dedi

"Babamdan kalan paraya dokunmadım sana kapım hep açık kardeşim " dedim yanına oturup ona sarılarak kollarını bana sarmıştı onu bırakmak vicdanımı sızlatmıştı

"Anneme nasıl söyliycez " dedi

"Artık 18 yaşında değiliz şurda 30 a 3 basamak kaldı anlayışla karşılayacaktır "

***

"İtalya mı aslaaaaaaaaaaa" teyzem yine asla adlı şiirini okuyor canım teyzem sesi nasıl da gür

"Ama teyze anlayışla karlılaman daha anlamlı olur zira 27 yaşındayım "dedim ve popoma 37 numara bir terlik yedim kook kıs kıs gülerken popomu ovuşturuyordum

"Tamam haklısın galiba yuvadan uçma vaktin gelmişti gerçi uçup çakıkdın ama ayağa kalktın sana güveniyorum ama italya çok uzak ahhh kook sen de gitmeyeceksin değil mi " dedi teyzem

"Hayır... henüz değil " dedi kook

"Kafamı toparlayıp işleri yoluna koyduğumda ne zaman istersen gel istediğin kadar kal meleğim " dedim

"Sen bilirsin bir tanem bu senin hayatın"

***
1 hafta sonra
Biletimi almış ve gerekli eşyalarımı toplamıştım orada bir daire bulup yeni bir ev dizecektim italyan tarzı zira burdaki eşyalar 2×minimal boyutlardaydı

Uçapım bu geceydi 2 saat evvelden havalanına gittim kook da benimle gelmişti üzgün görünüyordu

"Öyle somurtacağına işleri yokuna koy ve hemencecik gel " dedim ona sarılırken

"Bilmediğin bir ülke değil defalarca gittin sana güveniyorum " dedi gözleri mi dolmuştu

"Tamam oppa " dedim aegyo yaparak bana iğrenir bakışı attı bundan nefret ederdi

"Kes şunu gerzek" güldüm

Uçağım anons edildiğinde ayağa kalktım
"Gitme vakti " dedim kollarımı açıp sıkıca sarıldım anlıma minik bir öpücük kondurdu

"En kısa zamanda geleceğim " dedi

***
Uçaktaki yerimi aldım işte başlıyoruz ...

***1 HAFTA SONRA***

Ahh burada 1 haftayı geride bıraktım herşey mükemmel gibi bir klişe söylemiycem elbette ilk günler herşey berbattı
Ev bulamadım otelde verbat günler geçirdim umudunu kaybedip geri dönecektim ama sonunda gönlüme göre bir ev bulduğumda derin bir nefes aldım (tabi korona olmadığı o güzel günlerde italya için 1 dk lık :((( )
Her şey yoluna girecek sakin ol sakin ol dedim.
Şimdi taşlar yerine oturuyordu evimi düzmüş hatta bir odayı kook için atışmıştım bile eğer ölmeseydi bebeğim için bir oda yapacaktım, ölmeseydi zaten taehyung ile gelecektik neyse neyse şimdi bunları düşünmenin şırası değil kedi kendime konuşurken evi temizlemem bitmişti sıra çöpleri atmaya geldi elime poşetleri alıp dışarı çıktım bu apartman tarihi bir yapıydı bildiğiniz italyan evleri içi restore edilmişti ve yeniydi sadece 2 daire boştu birini ben tuttum aslında beğendiğim bir üst katımdı ama orası tutulmuştu ama tutan kişi henüz taşınmamıştı apartmandan çıkıp konteynıra yöneldim telefonum çalıyordu poşetleri yerine koyup telefonu elime aldım arayan bilinmeyen numaraydı

"Alo" dedim

"..."

"Kimsiniz alo" tekrar konuştum karşıdaki nefes alıp veriyordu ama konuşmuyordu içimi bir korku kapladı hemen telefonu kapattım çöpleri atıp eve doğru koştum

Asansöre bindim kapıyı hızla kapatmak için tuşa bastım ama o anda biri kapıya ayağını uzattı ve kapı tekrar açıldı takip ediliyorum sandığım ve arayan gizemli kişi üstüne bir de yanlız yaşamam korkumu tetiklemişti adam içeri girince çığlık atıp asla yapmayacağım bir şey yaptım ve ... adamın üstüne atladım

"Beni takip etme seni sapık ne istiyorsun benden imdaaaaaaaaaat" diye çığlık atarken kapı çoktan kapanmıştı adam kollarımdan tutup beni durdurdu

"Hanımefendi sakın olun lütfen neler oluyor" dedi garip italyanca aksanıyla gözlerimi açıp adama baktım nefes nefese kalmış ve gerçekten çok korkmuştum kollarımı ondan kurtardım hala asansördeydik

"Çok çok özür dilerim ben çok korktum buraya yeni taşındım ve ve ..." ağlamaya başlamıştım hıçkırıkların arasından konuşmaya çalışıyordum

"Tanımadığım biri beni aradı, sa sadece sesimi dinleyip kapattı ben de takıp ediliyorum sandım çok üzgünüm" dedim hala ağlıyordum
"Neden bunları anlatıyorum ki" dedim ellerimi yüzüme katıp ağlarken adam beni sessizce dinliyordu bir anda kollarımdan tutup beni kendine çekti sakince sarılıp sırtımı sıvazladı o kadar iyi gelmiş ve rahatlatmıştı ki beni ağlamam yavaş yavaş geçmişti

"Teşekkür ederim" dedim ondan ayrılıp tekrar yüzüne bakarken gözleri dikkatimi çekti asyalı olduğunu bariz belli eden badem gözleri ve yaptığım şeyin utancıyla başımı eğdim

"Önemli değil ama sakin olmalısın " dedi sesi kalın ama yumuşaktı ve rahatlatan bir tını vardı kendimi ona yakın hissettim tuhaftı belki de aynı ülkeden geldiğim biriyle olmak bu yabancı ülkede bana iyi gelmişti...

Evvet yb  geldiği şimdi bu yeni  adam kim kim kim  sizinnfikrinizi almak istedim kim olsun 2 seçenek sunayım
1 park chanyeol
2 park hyun sik
Seçin bakalım kim olsun