REMEMBER

final

Lütfen medyadaki şu şarkıyla okuyub Finali full acıklı bir şekilde bitirmeyi severim bakalım bu kitabın finali nasıl olacak okumadan önce bir vote at bakalım

Hastane koltuklarında oturur vaziyette uyuya kalmıştım teodora teyzemle evdeydi yaklaşık 20 gündür yeol komadaydı eve gitmiyordum... gidemiyordum heryerde onu eşyaları, onun anıları vardı... ümidim yavaş yavaş kayboluyordu doktorlar ümit verici şeyler söylemiyordu, hiçbir şey söylemiyorlardı ve bu beni daha çok üzüyordu. En son uyanmadıysan sonra gözlerini hiç açmamıştı eli dahi kıpırdamıyordu artık
Gözlerimi önünde koşuşturan hemşilerelerin ayak sesleriyle açtım bir doktor aceleyle önümden geçip odaya girdi ne olduğunu anlamadan ayağa fırladım hemşire bir şey söylemeden kapıyı kapattı sehun duvar dibine çökmüş ağlıyordu...
Onu kaybediyordum...
Kook beni kolumdan çekip başımı göğsüne yasladı transa girmiş gibiydim sadece gözlerimden yaşlar akıyordu sesler uğultu gibiydi başımı kaldırıp cama çevirdim doktor yeolün üstüne çıkmış kalp masajı yapıyordu, canı... acıyor muydu
Bizden ayrılacağı için korkuyor muydu ?
ellerimi cama koydum gidiyordu meleğim gidiyordu

Doktor üstünden inip saate baktı ve hemşireye bir şeyler söyledi
Buz kestim
Zaman durdu
Dünya durdu
Ve o gitti...

Doktor odadan çıkıp kook ve sehun bir şeyler söyledi sehun acıyla yere çökerken kook sırtını duvara yasladı ağlıyorlardı... her şey bitmiş herşeyimi kaybetmiş gibi hissediyordum.
Hemşireler üstündeki kabloları çıkarttılar aralarından en yaşlı olanı, ki bu 20 günlük süre boyunca bana anne gibi davranıp sahip çıkmıştı, bana döndü ve diğer hemşireleri odadan çıkarttı sıcacık gülümsemesiyle elimi tuttu bu kez gülümsemesinde buyukluk vardı
"Hadi son kez ona onu sevdiğini söyle " dedi
Bir hıçkırık koyverdim ve hemşireye sarıldım , sarsılıyordum için yanıyordu ( özellıkle bu kısmı medyadaki şarkıyla okuyun)
Göz yaşlarımı silip odaya girdim ve elini tuttum buz gibiydi o sıcacık eller buz gibiydi, saçlarını okşadım, gözlerinin etrafındaki morluklara gezdirdim ellerimi, kulağına eğildim ve sanki beni duyacakmış gibi
Meleğim, oyun arkadaşım, sırdaşım, yoldaşım seni çok sevdim sessizce girdiğim hayatımdan yine sessizce gidiyordun sevgilim,hayatıma neler kattın tahmin bile edemezsin, tam pes etmişken girdin hayatıma, anne yaptın beni, bana arkaş oldun aile oldun hayat oldun iyi ki geldin seni özleyeceğim birtanem...
Gözlerimi silsem de fayda etmiyordu hıçkırıklarım artık daha şiddetiydi odaya 2 tane görevli girdi onu alacaklardı. Mantıklı düşünemiyordum eline sarıldım

"Hayır" diye bağırdım

"Alamazsınız onu... almayın" dedim son kelimede sesim kısılırken

"O soğuktan nefret eder götürmeyin onu " haykırarak yere kapandım yeri yumrukluyor çığlıklar atıyordum kook beni sürükleyerek odadan çıkarmıştı içim kavruluyordu
Üstünü örtüp götürdüler onu öyle sessizce gitti
Ağlamaktan nefret ederdi gözyaşlarım sel oluyordu ama faydası yoktu
Ruhu buradaydı bunu biliyordum ve eminim ki ruhu bana sarılmış ağlıyordu... içim ürperdi

Hemşire koluma iğneyi hızla sokup sakinkeştiriciyi damarına gönderdi ve gözlerimi kapattım...

1 yıl sonra###
Teodoranın ağlamasıyla uyandım kızım 1 yaşına girecekti bugün içim hüzün doluydu geçn yıl bugün kaza yapmıştık gözlerimi kapayınca o an gözümün önüne geliyordu hızla kafamı sallayıp ayağa kalktım ve beşiğe gittim güzel kızımın yeşil gözlerinden yaşlar süzülüyordu

"Şiiişt prensesim ne oldu sana böyle neden ağlıyorsun" dedim

Başını omzuma yaslarken sustu
Acıkmış olabilirdi mutfağa ilerledim ve süt ısıttım.
Sandalyeye oturdum derin bir iç çektim kazadan ve yeolü kaybetmemizden sonra bitmiştim 5 ay eve gelemedim sinir hastanesinde tedavi gördüm kızıma teyzem baktı ilk 6 ay anne sütü önemliydi ama ben teodorayı neredeyse hiç emzirmedim çünkü kazadan sonra sütüm kesildi sanırım o yüzden çelimsiz bir çocuk oldu , chanyeol bundan hiç hoşlanmazdı eminimki