Kahya Usui! (Askıda)

"Bu benim işim."

ÖZÜR DİLERİİİM!!

Uzun bir süredir yeni bölüm paylaşmadığımın farkındayım :( Gerçi alışmış olmanız lazım benim düzensiz paylaşmalarıma "^_^ Sınav haftam bugün bitti ve ben de siz sövmeyi kesin diye yeni bölüm yazdım :D

Yine de söveceğim diyorsanız buyrun "^_^

MULTİMEDYADA ARATAKE VAR.

__

Usui'nin Ağzından

            “Her zamanki gibi kazandın.” dedim havluyu uzatırken. Sırıtarak elimden çekti. “Elbette! Kimse beni yenemez!”

         “Egon ışık saçıyor Misaki.”

         Terini silip dağılmış saçlarını tekrar topladı. İnanın bana, bu hali bile gerçekten hoştu.

         “Seni yendiğim için böyle söylüyorsun Usui. Hala kaybetmeyi hazmedemedin değil mi?” Sırıtıp bir adım yaklaştım.

“Sert de olsa dokunuşlarını vücudumda hissettiğim sürece benim için sorun yok.” Geriye sıçradı.

“Sürekli sapık olmak zorunda mısın?!”

        Başımı olumlu anlamda sallayınca çantasını yerden alıp hızla uzaklaşmaya başladı. “Evde Kahya Usui haline döndüğüne emin ol ve beni takip etme!” Unuttuğu eşyaları toplarken beni rahatsız eden bir şeyin olduğunu fark edip başımı kaldırdım.

         Misaki’nin arkasından bakan yüksek ihtimal bizden küçük sarışın çocuğu görünce kaşlarımı çattım. Benden biraz kısaydı ve başındaki bandana dövüşle ilgilendiğini açıkça belli ediyordu. Gözlerim eline kaydı. Misaki’nin dövüş sırasında parçalanan bilekliğini sıkıca tutuyordu. Karanlık olduğu için bu kadar ayrıntılı görebiliyordum. Ona baktığımı fark edince titreyip koşarak uzaklaşmaya başladı. Arkasından bakıp görebildiğim kadarıyla yüzünü aklıma kazımaya çalıştım. Elbette ki onu tekrar görecektim.

Ertesi sabah Misaki sözde ‘yürüyüş’ adıyla spor salonuna gitmişti. Gittiği spor salonundaki herkes onun aslında kim olduğunu biliyordu ama bir şey söylemiyorlardı. Bir leydinin spor yapması onlara çok çekici geliyordu.

Benim gelmeme izin vermiyordu fakat dünkü çocuktan sonra onu tek bırakmaya niyetim yoktu. Onu takip etmek günlük işlerimden biri haline geldiği için yakalanma gibi bir olasılığım yoktu. Spor salonunun karşısındaki cafede salona giren ve çıkan insanları gözlerken dün gece çocuk hakkında edindiğim bilgileri aklımdan geçirdim. Bilgileri mekân sahibinden gayet kibar bir şekilde –onu bir ağaca bağlamak gibi- istemiş, o da büyük bir istekle vermişti.

 Adı Gōki Aratake olan bu çocuk, orta son öğrencisiydi. Kendisine ait bir çetesi olmasına rağmen çok sulu göz ve kırılgan olduğu söyleniyordu. Bir fotoğrafını bile elde etmiştim. Cebimden fotoğrafı çıkarıp baktım. ‘Bana baktığın için öleceksin’ gibi saçma bir bakışı vardı. Sert ‘gözüküyordu’.

 Fotoğrafı tekrar cebime koyduğum sırada spor salonunun birkaç metre uzağında oturduğunu fark ettim. Buradaki bakışı daha çok ‘bana bakmayın utanıyorum’ bakışıydı. Büyük ihtimalle Misaki’nin çıkmasını bekliyordu. Kafamda yapacaklarımı planladım. Elbette ki hiçbirinde işkence yoktu!