Bizler yaşam hikâyemiz de ne çok kahramanlar harcadık, nice kişilerin kahramanıydık da harcandık. Fakat ciddi mana da anladığım tek şey insanoğlunun anlık yaşayışı. Anlık duygular, anlık hazlar, anlık kararlar. Andan hemen sonra kararlar, duygular, sevinçler hemen hepsinde pişmanlık duyulur veya...
Fikirlerin, düşüncelerin uyuşmadığı kafalar da çatışmalar başlar. İnsanoğlu fiziksel ve kimyasal her türlü pisliğe alışabiliyor. Mesela ölümler artık o kadar sıradanlaştı ki camiden bir sala sesi yükseldiğin de bizler; aman herkes ölmeyecek mi? Kurtuldu diye muhabbetlere başlıyoruz. İnsanların ölümlerinin küçük kıyamet olduğunu bunun da büyük kıyametin işaretleri olduğunu bilmeyenlerden olduğumuzu umuyorum kesinlikle...

ŞİMDİ OKUDUĞUN
DÜŞÜN Kİ HERŞEY KARMAKARIŞIK
Siêu nhiênİmkansızlığa yapılan bir hırs. Düşe kalka başarıp başarıp başarısız olunan günlerde