My Moon (MY Series #1)

Moon 25

Four hours. Four hours na ako na nag-iintay dito sa Gymnasium, nasita na nga ako ng Utilities pero hindi pa rin ako umalis, sabi ko ay may isang kaibigan na dito kami magkikita.

Malalagot ako nito kay Chyr panigurado, bulong ko sa sarili. It's been four hours since i waited for Tyler, he said they have their, he invited me to watch for god sake! I declined Matheo's offer for this!

Kaunti nalang talaga ay aalis na ako. Pinag-intay mo na naman ako, ty. Mali ka na naman, muli kong naramdaman yung paglamig ng puso ko, this. This feeling that i can't even explain or express, nararamdaman ko na naman. Si tyler nga ba ang mali, o ako? Ang tanga tanga mo, lenoxx, masiyado kang nanlambot. Ayan, ikaw na naman nakakawawa. Di ka na nadala!

Hindi na ako nakapag-antay pa. Nagsisisi ako na naghintay ako para kay Tyler. Nakakapagsisi talaga siya! I know this is bad. This is my decision, ginusto ko na mapunta dito, pero damn! I was wrong. Sana, sana si Matheo nalang ang pinili ko, no i mean, sana siya nalang yung pinuntahan ko. Ang sinamahan!

He said, "Wanna share something.." minsan lang siya kung humiling, tapos hindi ko pa pinagbigyan? Oh god, what kind of brain do you have, Lenoxx?

Di ko naisip na pwede na naman akong i-tokis ni Tyler. Oo nga pala, si Tyler yon! Si tyler, minsan na akong sinaktan kaya imposible na hindi niya ulitin.

Sobrang nakakaguilty, damn.

Lumabas na ako ng Gymnasium. It's already five thirty in the afternoon. And still, andito pa ako sa Campus. I am very sure, Chyr will be mad again if she'll found this out. Hays! Stupid lenoxx!

Tinignan ko ang benches, wala rin siya doon. I texted him once again, "Where are you?" i waited for his reply pero wala. Okay. I'll gonna distance myself to you tyler. You're a toxic! You hurt me again! Jerk!

Nagpaalam na ako sa Guard, ang sabi ko nalang ay galing ako ng Gymnasium at Library, reasons.

I was slowly walking. Nakakawalang gana. Bakit ko ba kasi hindi naisip iyon? Why? Am i that stupid para hindi ko maisip na pwede niya na naman akong masaktan? Kung bakit ba kasi lumambot agad ako sa kaniya e.

"I told you, come with me." Napalingon ako sa likuran ko, unang linya lang ang narinig ko sa kaniya dahil humina na ang ikalawa.

"M-matheo.." Napahikbi ako agad pag ka sabi ko noon, i can't explain my feelings, basta ngayon ay gusto ko lang umiyak sa balikat niya. Breakdown ugh.

"Come here you little kid." Aniya sabay hatak sa akin at yakap, his hug. His warm hug! Unti unti ng gumaan ang loob ko, pero pa tuloy pa rin ako sa pag iyak.

"I am sorry." Sabi ko nalang dahil sa katangahan na ginawa ko, seriously. I spend my four hours doing nothing, ano nalang kung sumama ako kay Matheo? I'm sure nakatulong pa ako.

"Don't say sorry. It's not your fault though," Muli akong humikbi. His smell, kagaya talaga sa panyo na nasa akin. Mas lalo akong napaiyak sa sinabi niya ngayon, "Lenoxx please, ipangako mo sa akin na hindi mo na hahayaan ang sarili mo na masaktan, kasi ako hindi kita kayang saktan," Napapikit na ako kaya hindi ko na narinig ang huling salita.

Inaya niya na ako sa kotse niya, mabuti nalang Matheo is here, i promise matheo, i promise. Hindi ko na hahayaan na masaktan ang sarili ko.

Inihatid ako ni Matheo sa amin, i was actually surprised because Chyr isn't mad.

Pagkahatid sa akin ay nagpaalam na rin siya, mayroon lang daw pupuntahan.

"Enjoy ba? Di mo ko binilhan!"

"H-ha?"

"Maang maangan ka pa jan girl, ano ka jan HAHAHAHA Mckleen texted me, Nagstarbucks daw kayo! Kainggit! So natapos niyo na research? Edi sana all!" Tuloy tuloy niyang sabi sabay alis,

Teka ano? Sinabi ni Mckleen kay Chyr na nag-starbucks kami for our research? Seryoso ba to? How?

Oh my!

Kinabukasan ay na late ako ng pasok dahil nasarapan ako sa pag tulog.

"Sana all tapos na research," Pag paparinig ni Mckleen at Keith, alam nga.

"Nabasa namin sa GC! Magbasa ka rin kasi don girl, wag puro libro ang hawak! HAHAHAHA!"

Ayon talaga ang ni-rason ni Matheo? Not only for Chyr, kundi pati na rin sa kaklase namin? Oh! He helped me! Dang! He really did.

I want to know kung bakit ito ginagawa ni Matheo. Hindi kaya isa siyang detective na pinatapon dito sa campus namin na kailangan---argh! Seriously Lenoxx? Mukhang kailangan ko na muna ngang tumigil sa pagbabasa ng libro. Masiyado akong nakakain nito.

"Ms. Villafuerte, are you alright? Are you with us?"

"P-po, yes sir, sorry."

"Alright, please come here in front. Okay class, we'll use Lenoxx as our example!"

Nasa harap ako nakatayo, pero nakaharap sa gawi ni Matheo, he's not here. Absent. Nanatili ang tingin ko sa upuan niya, this is the first time na umabsent siya ha? Baka may emergency. Hindi ko na inalintana ang sinasabi ni Sir, hanggang sa umupo nalang ulit ako. May mga bumubulong pa nga na, "Uy malungkot, wala si Matheo."

Sa bilis ng oras, maraming nangyayari. Isa na roon ang nakarating sa akin na balita,

Si Tyler, naaksidente.

"I want to go now!" Pilit ko sa kanila,

"Lenoxx! Ano ba! Nahihibang ka na ba?"

"Keith, argh! I need to go! Tyler needs me! Naghihingalo na siya sa hospital!"

"Mygod, calm Lenoxx! Ano ba! Umayos ka! Malalagot ka talaga kapag pumunta ka don!" Natahimik ako pero hindi na ako magaalala pa don.

"Keith, Mck, Tyler isn't good right now, mygod! He needs me! Naaksidente yung tao!"

"Oh? So what! Doktor ka ba? Doktor ka ba Lenoxx? May reporting pa tayo, baka nakakalimot ka! Use your head aba!" Sigaw sa akin ni Keith,

"I am using my head! That's why i want to go, alright? Ang reporting na yan pwede ko pa magawa next time, but this, in this case, walang ibang araw para dito!"

"Let her, Keith. Huwag kang lalapit lapit sa amin ha, Lenoxx, sige. Unahin mo, unahin mo ang hilaw mong ex. Unahin mo si Tyler na ni minsan ay di namin nakita ng katotohanan sayo, go, leave."

Nanginig ang tuhod ko sa sinabi ni Mckleen. Sorry Mck, Keith, pero kailangan ko talaga mapuntahan si Tyler ngayon.

Kahit na sinaktan at pinagintay niya ako, nag-aalala pa rin ako sa kaniya.

"Sorry." Sabi ko at tumalikod, saka nagumpisa na umalis.

"Ugh!" Sigaw ni Keith na galit na galit.

Alam ko na may galit kayo kay Tyler, but i am so sorry, i know he needs me, makikinig pa ako sa explanations niya. I'll accept his reason, i need to see him, sorry.

Wala na akong sinayang na oras, dumali dali na ako sa ospital na sinabi sa akin.

--
SASSYKYLIE