My Moon (MY Series #1)

Moon 23

Pagkapasok ay pinigilan ako ni Mckleen at Keith. They said that they know that girl and her group, Para daw silang sorority, parang lang naman daw, pero mahilig talaga silang manakit ng pisikal, that's their strategy so that, everyone will be afraid to them.

"It's not fair!" Punto ko sa kanila, pero umiling-iling sila,

"Yes Lenoxx, You want to point your reason, you didn't know that, though. Pero, kapag nagsumbong ka? Mas masasaktan ka, kung hindi ikaw, malapit sayo ang sasaktan nila. Stop your plan," Paliwanag na naman ni Mckleen, hindi ako sanay na ganito siya. I just want to end this shit.

"Please Lenoxx? Oo, naiintindihan ka namin. Matakot ka for your bestfriend, for Chyr. Chyr don't have any idea about this, mabuti pa ring sabihin mo sa kaniya." Keith said,

I get their point. Yes. Pinipigilan nila ako hindi para ipalabas na duwag ako at hayaan nalang yon, kundi para isipin ang pwedeng mangyari kay Chyr at sa mga malapit pa sa akin. Their right yes, pero paano naman yon? Hahayaan ko nalang ba?

Hindi ko pa din nakakausap si Matheo mula kahapon na pag-uwi ko, Gusto ko pang I laban ang pinupunto ko na kinawawa ako ng basta basta, wala akong ginagawang masama, pero ako ang nakawawa, pero tamang tama naman sila Keith at Mckleen. Should i sacrifice the pain again for my love ones?

I think yes.

"Alright. Don't you dare to open this to our FAM okay? They'll probably hunt that girl group and do anything they want you know the girls of this FAM.."

"Swear." Sabay nilang sagot, nagtanguan nalang kami at hindi na muna nagpansinan. We don't have class right now, so many untold thoughts..

Huminga ako ng malalim at akmang tatayo papunta kay Matheo, i'll say this to him. He deserves to know this, he wants to help me, pero hindi ko na itutuloy ang pagrireport. Huwag nalang. Ayokong may mapahamak o madamay pa.

"Lenoxx! Come here!" Tawag ni Kuya Anton na nakapukaw halos lahat sa amin, ghad! Alam na ba niya? Matheo is so close to him! Did matheo---

"W-why?"

"I saw something on your knee, what's that?"

Napatingin ako, shit! Why did i forget to put a band aid, ghad!! Tumingin ako kay Matheo, umiling siya ng kaunti pero napansin ko iyon.

"Nadapa lang ako kanina sa amin, may nakaharang kasi di ko napansin kuya."

"Are you really sure?" He asked, i nodded and i bite my lower lip. He said alright, nakalapit na rin naman ako sa bandang unahan ay pumunta na ako sa harap ni Matheo.

"Matheo. Can we uhh, talk?"

As usual, suplado! Tinanguan lang ako. We need to do this, matheo. I'm sorry for disturbing ya, "What's it?"

"Ano sana, uhm.. Wag na natin ituloy yung pagrireport mamaya?" Nakita ko agad ang pagkunot noo niya.

"What?"

"Wait wait, Mckleen and Keith are right. Babawi at babawi sila, hindi ako duwag, Matheo. Pero ayoko lang na may madamay o mas lumaki pa 'to, Kakausapin ko nalang si Tyler about dito,"

Napahawak siya sa braso ko, "P-pwede bang wag mo na siya kausapin?" Aniya na sobrang hina pero nagawa ko marinig. Nanlamig ang puso ko, bakit..

"What? You're kidding me, right? I need to talk to him, matheo. So that, all this shit will end."

"O-oh right, oo nga. Tama ang mga kaibigan mo,"

"Thank you sa tulong, salamat talaga. Sorry sa abala, pangako di na yon mauulit."

Akmang aangal pa siya pero nilagpasan ko na siya at pumasok na sa ikalawang pinto, sa dulo. Hindi ko maintindihan si Matheo sa mga inilalabas niyang galaw kapag kaming dalawa lang ang magkausap, He's acting weird. He's really weird.

Time passed by.

Hindi ko na tinitignan pa si Matheo, sometimes, his head will turn here and stare at me, for almost five seconds, then back to normal.

Sobrang natutuwa ako sa mga tulong niya sa akin, he's still a stranger to me, i don't know him so well, he is just my classmate, we're not friends though, a stranger that helps me when i need a help, a stranger that--ugh! I should stop this.

Tumayo ako at umalis sa classroom ng walang paalam o kinakausap, sino man sa kanila. Some of them called me, but i didn't response. I need to talk to Tyler.

Matheo, lately you're so weird.

Natagpuan ko lang naman sa Gymnasium si Tyler, mag-isa, naglalaro ng basketball, really? He's alone? Woah.

"Tyler.." i bit my lower lip, ghad! Bakit nangangatog ang mga tuhod ko?

"L-lenoxx!" Hinagis niya sa kung saan ang bola at tumakbo papalapit sa akin, this isn't what i expected!

Nagiging malambot na naman ako!

"Lenoxx, moo, oh god thank you, why are you here, my princess?"

Gusto kong manlaban! Gusto kong labanan ang mga salita niya, pero nahihirapan ako, malambot pa rin ako sa kaniya.

"Tyler, y-yung babae ba na kasama mo noong nahuli k-kita dito e, Girlfriend mo?"

"Who? Yss? She's not my girlfriend! She likes me so much, moo. Why did she hurt---Fck! She hit you?!" He finally saw my knee, may sugat kasi iyon, paniguradong iyon na ang napansin niya.

"Hindi ako pumunta dito para magsumbong sa nangyari Tyler, i came here to ask if she's your girlfriend but you said, she's not. Are you close to her? Kindly say tigilan na ako, Wala akong ginagawang mali sainyo, And oh. Dahil sayo, ty. Kaya naganto ako, please? Kung sakit lang ang dala mo sa akin, wag ka nalang lumapit sa akin? I'm begging. Wala akong ginagawa sainyo, but here ako ang nasasaktan."

"Fck! Damn! Moo, no please, alright! I'll talk to her, I promise i will protect you, swear. Give give me a second chance please?"

Damn. Do you still deserve my second chance?

Ang hirap mag-matapang kapag nasasaktan at nanlalambot ka.

"Just do what i want, talk to her and please end this shit. I'm not belong on what you two have, leave me alone,"

"I can't moo, i can't, should i explain again?"

Di ako sumagot, Kaunti nalang kasi ay bibigay na ako, i didn't expect this. Swear, nakakainis dahil hindi ko alam na malambot pa rin pala ako sa kaniya, sana pala ay pinaghandaan ko muna lahat bago ko siya kausapin hindi yung nagpadalos dalos ako ng kagaya nito, hindi ko kasi alam na ganito ang kakalabasan.

"Please.." Aniya,

---
SassyKylie