꧁ Peachy Smell - Choi Soobin꧂
𓆸 20032020𓆸
❝ BÖLÜM 6❞
Medyayı. İrem kuşum yapmışşş. Cidden bana mükemmel destek veriyor, eğer kitabı yeni okuyanlardansanız da medya bölümden bir spoiler... Tekrardan teşekkürler bebeğim, harikasın. Eline, emeğine sağlık.
𓆸𓆸
Soobin soruma karşılık oldukça gergin bir gülümseme ile, "Boş ver, önemli değildi." diye mırıldandı.
İyice meraklanan bedenim ona doğru döndü ve, "Önemli olmadığına emin misin? Çok gergin gibisin." dedim
Soobin başını olumsuz anlamda salladı ve "Önemli değildi, cidden." diye tekrarladı.
Pek ikna olmamış bir şekilde önüme döndüğümde hâlâ beynimin içinde aynı soru vardı. Nerdeyse gece yarısında, kız yurdunun önünde ne işi olabilirdi?
Kafamı sağa sola hızlıca salladım ve düşüncelerimden kurtuldum. Bana neydi ki? Beni ilgilendirmezdi sonuçta...
Düşüncelerimden kurtulmuştum ama aklıma Sejin ile buluşacak olmam gelince yine gerilmiştim. Biraz tiksinti, biraz utanç , biraz da hüzün vardı üstümde. Defalarca sormuştum kendime, acaba yanlış anlamış olabilir miydim?
Ama yanılmıyordum... Kendi kendime keşke yanılsam diye söylendim. Keşke...
Otobüs bizim fakültenin durağına geldiğinde Soobin ile indik. İkimiz de pek fakülteye girme niyetinde değildik. Bu yüzden ayaklarımızı sürüye sürüye, yavaş yavaş ilerliyorduk.
"Gerginsin..." diye mırıldandı Soobin.
"Galiba..." diyerek onu onayladım. Gergindim... Gergin değilim diyerek ne onu, ne de kendimi kandırabilirdim.
"Çok teşekkürler. İki gündür oldukça destek oldun bana." dedim kafeye yaklaşınca.
Soobin gülümseyerek, "Aslında sen de bana oldukça yardımcı oldun. Birbirimizi nötrlemiş olduk." dedi.
Anlamsız bakışlarımı ona sunarken onun gülümsemesi büyüdü ve, "Anlarsın belki... ileride." dedi.
Ne demek istediğini inanın ki çözemiyordum. Ve Soobin bunu çok iyi yapıyordu. Telefonumum çalması ile aramızdaki konuşmayı sonlandırdık ve ikimizin de dikkati elimdeki telefonuma kaydı.
Sejin arıyordu. Gözlerimi devirdim ve hemen bir kaç adım ilerimde olan kafeye baktım. Meşgule attım aramasını. Gitme vaktim gelmişti.
Gövdemi Soobin'e doğru çevirdim ve başımı aşağıya eğdim. "Şey benim Sejin ile konuşmam gerekecek, bilirsin. Fakültedeki kafeye de geldik, artık gideyim ben." dedim.
Soobin başını olumlu anlamda salladı ve, "Tamam ben de işlerimi halletmeye gideyim o zaman." dedi ve poşeti bana uzattı. Annemin yemek doldurduğu poşetleri.
Gülümseyerek, "Vermene gerek yok." dedim." İçinde annemin yaptığı yemekler var. Sen yiyebilirsin. Hem bir öğrenci evinde asla anne yemeği çıkmaz. Arkadaşlarınla da paylaşabilirsin. Hatta aç kaldığınızda bizim eve inin. Ben annemle konuşurum. Size seve seve yemek verecektir."
Soobin de gülümsedi ve, "Tamam." dedi. "Bu fikir aklımda kalsın."
Tekrardan başımı eğip Soobin'e güle güle dedikten sonra kafeye ilerledim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PEACHY SMELL¹ ▪︎ Choi Soobin✔
Fanfiction-tamamlandı- Önemsiz gördüğümüz tüm her şeyin bir anda önemli hâle geldiği, terazinin bir kefesinin asla ağır basmadığı, yapılan her şeyin belli bir planda işlediği ve bu planın kusursuz olduğu; yıkıcı gerçeklerle yüzleştiğimiz bir dünyadaydık. Siya...
