PEACHY SMELL¹ ▪︎ Choi Soobin✔

Bölüm 14

꧁ Peachy Smell - Choi Soobin꧂

𓆸 13042020𓆸

❝ BÖLÜM 14 ❞

Karakoldan kendimi sonunda dışarı atabilmiştim. Saat neredeyse gece yarısını geliyordu ve çok yorgundum. Kafamı gökyüzüne kaldırdığımda ışıklar arasında kamufle olan küçük yıldızları zor da olsa seçebiliyordum. Soğuk sonbahar havasına karşın derin bir nefes alıp verdim ve üşüyen ellerimi birbirine sürtmeye başladım.

Aniden ellerimin başka bir el ile kenetlenmesini beklemiyordum. Soobin ellerimizi kenetlemek ile kalmamış, üstüne de kendi paltosundaki cebine koymuştu.

Beynim, "Babanın malı mı benim elim? Her istediğinde tutup tutup duruyorsun!" derken kalbim, "Evlenmemek için neyi bekliyoruz Soobin-ssi!" diyordu.

Bir kez daha beynim ve kalbimin bu kadar spontane çalışmasından nefret etmiştim. Kalbim yüzünden rezilliğin dibine vurmakla kalmıyor, Soobin'den hoşlandığımı çokça belli ediyordum galiba?

"Şimdi senin yurdunun da giriş çıkışları kapanmıştır." dedi Soobin gökyüzüne bakarken. Bakışlarımı ona çevirdiğimde nerdeyse dilimi yutacaktım.

Tanrım, sen neler yaratıyorsun böyle? Bu gamzeler, bu çıkık adem elmacığı, bu burun, bu surat, bu yakışıklılık kimde var? Cidden çocuksu kalbime bir kez daha lanet okumuştum...

Bakışlarımla Soobin'i süzmekle kalmamış resmen içine düşmüştüm. Soobin benden cevap alamayınca merakla kafasını bana çevirdi ve gözlerimin içine bakmaya başladı. Daha fazla dayanamayıp gözlerimi kaçırdım ve başımı eğdim.

"A...Ah, doğru. Kapanmıştır..." dedim papağan gibi.

Soobin küçük bir kahkaha attı ve, "O zaman bize gel." dedi.

Beynim, "Fırsatçı pislik, köpek! Kadın olduğum için beni kullanmaya çalışıyorsun değil mi? Ama yemezler, seni fırsatçı!" diyordu bu sefer. Ama kalbim... "Tanrım... Soobin-ssi bana bu fikirlerle gel işte! Bayıldım! Ne kadar yardımseversin!"

"A..Ah, annemlerde kalsam daha iyi olacak." derken elimin yavaş yavaş terlediğini hissediyordum.

"Yurin anneyi uyandırmaya ne gerek var? Hem annem bizde kalabileceğini söylemişti. Bizi çok seviyor da. Tek sorunumuz birazcık gürültülü olmamız." diyen Soobin'e göz bebeklerim yuvalarından çıkacakmış gibi bakıyordum.

Anneme, anne mi demişti o?

Beynim, "Güzel taktik kızı tavlamak için. Ama zaten sana tavlandığım için seve seve geliyorum Soobin-ssi!" dedi.

Bir dakika? Beynim niye bunu dedi? Hayır, bunu kalbimin demesi gerekiyordu? Alo? Alo kalp? ALO?!

"Yurin?" diyen Soobin'e telaşla bakıp, "E-efendim?" dedim.

"Evde güzel bir misafir odamız var." dedi Soobin gülümserken.

"A...Ah-" diyecekken Soobin işaret parmağıyla dudağımı kapattı.

"Her cümlenin başında kekelemekten vazgeçer misin? İtiraz istemiyorum. Hem çocuklarla tabu partisi vermeyi düşünüyoruz. Dönem başlamadan kafamızı dağıtırız."

Beynim, "Yine de bu doğru değil gibi... Ama şu işaret parmağını çeker misin Yurin'in dudağından. Yoksa ısssırırım. ;)" diyen beynime saydırmaya başlamıştım.

Yok, yok benim devrelerim de yandı iyice!

"Tamam." dedim.

Ardından gözlerim şok içinde açıldı. Hayır, nasıl, bir dakika! Ben mi "Tamam" dedim? Kafayı sıyırdım galiba, devrelerime kod atıldı da mantıklı düşünme yetimi kaybettim galiba. Alo? Sen kimsin?