PEACHY SMELL¹ ▪︎ Choi Soobin✔

Bölüm 25

꧁ Peachy Smell - Choi Soobin꧂

𓆸 13052020𓆸

❝ BÖLÜM 25 ❞

Ellerimle yüzümü kapamış, yere çökmüş, sırtımı da duvara yaslamış pozisyondaydım. Yaklaşık bir saattir ameliyathanenin önünde çocuklarla bekliyorduk ve hayatımda daha gergin olduğum bir an yoktu.

Gözlerimden yaşlar tane tane süzülürken, çocukların da benden bir farkı yoktu. Gözlerim kapalı, sessizce dua ediyordum ona bir şey olmaması için.

Soobin bıçaklandıktan sonra komiser Woojin ve ekibi apar topar adamı tutuklamıştı, biz de gelen ilk ambulansa Soobin'i bindirmiştik. Yeonjun ve diğerleri Soobin'in arabasıyla hastaneye gelmişti, ben ise onu bir an olsun yalnız bırakamamıştım.

Hastaneye gelene kadar bilinçaltı açıktı, fakat gözleri kapanmamak için zor duruyor gibiydi. Yol boyunca ona çocukluk anılarımdan bahsetmiştim ve birlikte zor da olsa gülebilmiştik.

"Soobin-ah. Sakın gözlerini kapama ve beni dinle."

Başını sallayarak beni onayladı. Ambulanstaki görevli yarasını elleriyle kaparken ben Soobin'in saçlarını okşayıp, elini sımsıkı tutuyordum. Tabii bir yandan da o dediği için ağlamamaya çalışıyordum.

Kalp ritmi olması gerekenden daha yavaş attığı için endişeleniyordum. Ve onu heyecanlandırmak istiyordum.

Yorgun gözlerle bana bakarken, "Canın yanıyor mu?" dedim.

Başını olumsuz anlamda salladı, "Hissedemiyorum..."

Gözlerimi sıkıca yumdum ve tüm olanların bir kabus olmasını, sabah sıcacık yatağımda uyanıyor olmayı diledim.

"Bak şimdi," dedim. Gözlerini gözlerimle sabitledi. "On üç yaşındaydım. O zamanlarda Yebin beş yaşındaydı. Erkek olarak ilk öpücüğümü kardeşim çaldı! Birlikte kaydıraktan kayarken tepetaklak olmuştuk ve yanlışlıkla öpüşmüştük. Komik değil mi?"

Zorlukla gülmeye çalışırken, Soobin gamzelerini göstererek gülümsedi ve kıkırdamaya başladı.

"Allah'tan ellere gitmemiş, ilk öpücüğün." dedi.

Bunu demesiyle güldüm, "Daha iyi misin?" diye sordum.

Başını olumsuz anlamda salladı, "Yoruldum." dedi.

Kendimi suçlu gibi hissediyorum. Soobin beni korumaya çalışırken bıçaklanmıştı... Eğer o adamın elinden kaçabilseydim, bunların hiç biri olmayacaktı...

"Benim yüzümden." diye mırıldandım gözlerimden bir kaç damla yaş süzülürken.

"Hayır." dedi sertçe. "Sakın böyle düşünme! Yine olsa yine yaparım, yeter ki saçının teline dahi zarar gelmesin."

Sadece susarak gözlerine baktım. Ambulans durunca apar topar sedyeyle Soobin'i indirdiler ve hızla ameliyat haneye indirdiler.

Ameliyatın durumu gösteren tabela yeşile dönünce sonunda bittiğini anlamıştık. Telaşla yerimden doğruldum. Yeonjun kollarımdan tutarak beni kendine çekti ve destek olmaya çalıştı.

İçerden çıkan doktora ümitli gözlerle bakıyordum. Adamın etrafında küçük çaplı bir halka oluşturduk ve diyeceklerine kendimizi hazırladık.

Doktor yüzüne ufak bir gülümseme yerleştirdi, "Endişelenecek bir durum yok. Kesici alet, hayati bir organa denk gelecek kadar derin saplanmamış. On beşe yakın dikiş attık. Fakat hasta yolda çok kan kaybettiği için oldukça yorgun ve kendinde değil. Şimdi onu normal odaya alacağız. Sabaha kadar bilinçaltı açılır. Tekrardan geçmiş olsun."